Zo blijf je bij jezelf in een overvolle en snelle wereld

Het leven gaat snel

Je leven te vol
De maatschappij veeleisend

De massa druk

De lat te hoog

De informatie te indringend

De ander intens

 

Je hoeft in het hier en nu niet eens meer hooggevoelig te zijn om soms bijna te verzuipen in alles om je heen.  Er lijken ook wel steeds meer heftige, grote dingen te gebeuren. Meer impact, langere tijd nodig voor herstel, die er dan weer niet is. Elke keer krabbel je weer op, probeer je je staande te houden en ga je weer door. Het lukt je, maar soms ben je zo moe. Te moe.

Neiging tot vluchten

Dan is de neiging om te vluchten de enige veilig oplossing voor jezelf. Afgeschermd van alle social media, de digitale wereld en alle verwachtingen om zo goed mogelijk alles te doen, kun je weer ademhalen en tot jezelf komen. Jezelf weer terugvinden. Maar omdat het als vluchten voelt, voelt het niet fijn en kom je dus niet zo tot rust als je daadwerkelijk nodig hebt. Vluchten is niet hetzelfde als opladen. Uiteindelijk herhaalt zich dit steeds weer, tot je je eenzaam voelt.

Er tegen vechten

En dan ga je weer over op vechten. Toch maar weer terug, toch maar weer door, je probeer het op jouw manier te doen, dat wel. Al vechtende bescherm je jezelf tegen alles en iedereen. Dat lijkt te werken, je hebt ruimte, het gevoel dat je grip hebt op je leven, alles om je heen. Totdat je je opnieuw uitgeput voelt, en eenzaam, want echt verbinden lukt zo ook niet. De afwisseling van vechten en vluchten is een van de meest uitputtende strategieën die je maar kunt hebben.

Jezelf verliezen

Jezelf verliezen is het gevolg. Je verdwijnt. En als je dit maar lang genoeg doet, vanaf dat je klein bent, is het ook een manier van vluchten geworden. Soms beter bekend als dissociëren. Op het moment dat je jezelf verliest in alle drukte en heftigheid, weet je niet meer wat je moet doen. Jezelf verliezen is een gevoel van overspoeld raken, jezelf en de grip op alles om je heen verliezen.

Het begon toen je klein was

Wanneer jij als kind niet geleerd hebt dat je iets aankunt, dat moeilijke dingen overgaan, dat iets niet voor eeuwig is, dan ervaar je de buitenwereld als heftig, oneindig te veel. Dit heeft ook zijn oorsprong in je geboorte: eruit proberen te komen terwijl je klem zit, niet weten hoe je eruit kunt komen, ademnood etc., dat geeft een kleintje het gevoel dat iets niet goed komt, angst voor stikken en doodgaan kan daarbij horen. Ga dan maar eens vertrouwen in het hier en nu op het moment dat je in de paniek schiet.

Wanneer je dan bijvoorbeeld ook een vader of moeder hebt gehad die steeds in de paniek schiet als er iets misging of jij iets verkeerds deed in diens ogen, een ouder die alles van je overneemt als jij wat meer tijd nodig had, ouders die zeggen dat iets anders kan, beter zus of zo moet, dan wordt je als vanzelf onzeker. Het ontneemt je je eigen kracht, zelfredzaamheid. Zie je dan maar later staande te houden in een voor jou inmiddels grote en boze wereld.

Tips om bij jezelf te blijven in een overvolle wereld

De enige manier, als je het mij vraagt, om staande te blijven in alles wat er om je heen gebeurt, is om bij jezelf te blijven. Daarvoor heb ik een paar tips, want als het zo gemakkelijk was, had je allang gedaan toch?

1. Besef dat je sterker bent dan wat er op je af komt. Herhaal dit als een soort mantra.
2. Besef: alles gaat voorbij, het duurt niet lang en je kunt het aan.
3. Krijg zicht op jouw overlevingsmechanismen. En stel jezelf de vraag: wil je nog steeds vechten of vluchten?
4. Alleen inzicht in je mechanismen is niet voldoende. Deze zijn ontstaan door oud zeer, dus ruim dat dan ook met liefde voor jezelf op.
5. Stop met aanpassen, durf nee te zeggen. Daar ligt angst voor verlies onder, dat ruim je dan weer op middels innerlijk werk. Uiteindelijk is dat de sleutel naar alles: innerlijk werk maakt je krachtig en brengt je terug bij jezelf, terug bij de liefde voor jezelf.
6. Zelfliefde is nodig dus. Compassie voor jezelf, als kleintje. Je wist niet beter, kon niet anders, maar ook je ouders deden wat ze konden. Uiteraard hoort bij zelfliefde ook zelfzorg. Echte zelfzorg gaat over nee durven zeggen, op tijd rust nemen, niet pas wanneer het water al boven je neus stijgt.
7. Wees de aanschouwer van alles om je heen. Je bent niet altijd een onderdeel van alles. Zie wat er gebeurt, je hoeft niet met alles iets te doen, vaak is iets niet eens van jou. Niet aan jou om iets op te lossen. Je hoeft niet overal bij te zijn.
8. Besef dat je niet je eigen emoties bent. Emoties heb je, ze gaan door je heen, maar je bent ze niet. Je bent niet een verdrietig persoon, je hebt ergens verdriet over. Je bent niet een kwaad iemand, je voelt je kwaad. Dit besef maakt het makkelijker om je te uiten, je emoties de vrije loop te laten wanner het nodig is. Deze vorm van ventileren helpt je weer staande ge blijven op intense momenten.
9. Blijf trouw aan jezelf, wie jij (werkelijk) bent, je missie. Angst voor een te overvolle wereld houdt je klein. Wil je niet liever van invloed zijn? Ja, soms gaat het mis, stoot je je neus, maar dat kun je aan. Wanneer je deel uitmaakt van de wereld zonder dat je afhankelijk bent van de mening van een ander, zonder dat je onderuit gaat door wat er op je afkomt, ben je vrij. Vrij te doen wat jij te doen hebt, vrij te zijn wie je werkelijk bent.

Iemand nodig die even met je meeloopt?

Dit zijn echt wel grote thema’s. Die los je niet zomaar even op. Mechanismen zoals vechten en vluchten zijn hardnekkig. Angst voor verlies zit vaak ook diep. Wil je weten voor jezelf waar dit bij jou vandaan komt maar vooral wat jij kunt doen om staande te blijven in een volle wereld? Vraag dan een gratis ‘Recht naar je kern sessie aan’.Of kijk of lichaamswerk iets is voor je op dit moment.
Wil je alles even naluisteren? De podcast vind je hier.