Een verhaal over een moeder die voelt er alleen voor te staan.

Er komt al een tijdje een mooie vrouw in mijn praktijk. Ze werkt aan het weer vinden van zichzelf en thuis meer rust krijgen in haar gezin. Een van de dingen die ze graag zou willen is meer kunnen loslaten en niet steeds zo in paniek of van slag raken als er iets niet gaat zoals ze graag wil of wanneer er ruzie is thuis.

Vandaag is ze er weer en kijken we hoe de tijd is geweest na de laatste sessie, hoe de sessie doorgewerkt heeft en waar ze nu tegen aanloopt. Ze vertelde dat ze te horen had gekregen dat de juf van haar kind aan het einde van het schooljaar naar een andere school gaat.

Ze begreep niet wat er gebeurde, maar op het moment dat ze het hoorde, leek het alsof de grond onder haar voeten verdween. Paniek kwam omhoog in haar lichaam en ze voelde zich verdrietig. Samen hebben we gekeken welk thema zich hier aandiende.

Erkenning nodig

We onderzoeken samen wat haar zo raakt, wat de juf voor haar betekent en hoe het voelt dat iemand weggaat die voor haar belangrijk is (haar kind heeft het heel fijn bij deze juf).

Wat we al kennen van eerdere sessies is hoe belangrijk de erkenning van een ander voor haar is. Ze schaamt zich er soms wat voor, dat ze het zo nodig heeft om te horen van anderen hoe goed ze is, terwijl ze een volwassen vrouw is.

Op momenten dat mensen op die manier naar zichzelf kijken in mijn praktijk, en dat hoor ik echt vaak, zeg ik altijd: ‘Als je het anders zou kunnen, dan zou je dat wel doen toch? Kennelijk vraagt er iets in jou om aandacht’.

We zijn dus gaan kijken wat er om aandacht vraagt in haar. Waarom ze het zo nodig heeft om te horen dat ze nodig is, het goed doet, belangrijk is. En al snel komt ze uit op haar moeder: ‘Het was nooit goed wat ik deed en wanneer er iets aan de hand was gaf ze er altijd een positieve draai aan. Nooit was er een keer aandacht voor wat ik echt voelde’. Hier staan we een tijdje bij stil.

Voelen dat je er alleen voor staat

Wanneer iemand met een thema bij me komt, onderzoek ik altijd de diepere laag eronder zodat we met de diepste kern werken. Het gevoel van erkenning nodig hebben, het besef dat ze bij haar moeder de erkenning niet vond voor wat ze voelde, maakte het voor haar duidelijk waarom het weggaan van de juf zo pijnlijk was: ‘dan is er bijna niemand meer die naar me luistert’. En tegelijkertijd komt de boosheid vermengd met tranen naar boven dat ze het altijd alleen moet doen.

Waar ligt de oplossing?

Je lost het probleem nooit op het niveau op waarop het ontstaat, altijd de diepere laag eronder. Het gaat dus niet over de juf die weggaat. Met je denken kom je niet bij de diepere kern om het oplossen. ‘Het antwoord ligt altijd op de mat’, zeg ik altijd.

De moeder wilde graag weten waarom ze steeds zo boos wordt als ze voelt er alleen voor te staan. En net zoals de vader in het vorige praktijkvoorbeeld, gaat ook deze moeder niet alleen voor het antwoord maar ook voor het oplossen van het onderliggende probleem. Het onderliggende probleem oplossen doe je door de oude pijn op te ruimen die daaraan gekoppeld zit.

Lichaamswerk op de mat
En die diepere laag onderzoeken we in het lichaamswerk. Zonder lichaamswerk kun je oude patronen niet veranderen. Het antwoord ligt altijd op de mat. Wat is de mat? Het laat zich lastig uitleggen; alsof ik je nu probeer uit te leggen hoe een glas rode wijn smaakt. Pas wanneer je het proeft weet je het. Maar ik doe een poging. Eerst maak je een werkvraag. Werken op de mat betekent bij mij dat je ligt op een mat van 1,5 bij 2 meter en vervolgens in een diepe lichaamsconcentratie komt, niet meer in je hoofd maar met je aandacht bij je lichaam. Vanuit die lichaamsconcentratie en de gemaakte werkvraag gaat je lichaam reageren. Je komt bij de kennis van je onderbewustzijn en je lichaam doet wat er nodig is. Het uiteindelijke doel is het opruimen van oude pijn uit je lichaam, boosheid, verdriet, angsten. Iedereen doet dat op zijn of haar eigen manier, maar je komt altijd uit bij je eigen diepste kern.

Haar kern: jezelf serieus nemen

Het lichaamswerk stelt je in staat om terug te gaan naar de kern, het moment waarop ontstaan is waar je tegenaan loopt. In het lichaamswerk ga je terug naar het allereerste moment waarop zich jouw pijn voordeed. Dat betekent dat je allerlei momenten tegen kunt komen. Ervaringen met je vader, je moeder, hoe het in je gezin ging en uiteindelijk, als je al een tijdje op de mat bent geweest, je geboorte of hoe je de zwangerschap hebt ervaren. Ook deze moeder ging terug naar het eerste moment dat zij zich alleen voelde.

Het was deze keer niet heel duidelijk in welke tijd ze terug was, en dat hoeft ook niet altijd helder te zijn. Ook al begrijp je het niet meteen met je denken, je lichaam doet het werk toch wel. Soms voel je er een persoon bij, een letterlijke herinnering, moment van vroeger. Een andere keer ervaar je letterlijk je geboorte.

In haar geval zette ze zich schrap tussen de muur en de mat die ik wat omhooghield. Een lichaam gaat op de mat altijd datgene doen en voelen zoals jij je voelde toen je klein was en het moeilijk had. Het zich klemgezet voelen maakte haar boos, en het matwerk maakt het mogelijk om dat helemaal los te laten, op te ruimen. Ze had het gevoel dat er iets van haar verwacht werd wat ze niet wilde en wat ze niet kon. Maar haar enige optie leek ertegen te vechten, zich schrap te zetten. Iets wat ze zo goed kent van zichzelf in het hier en nu. En waarvan ze nu voelde dat ze dit dus al heel lang doet.

Een belangrijk onderdeel van het matwerk is het herkennen van je oude besluit: wat maakte dat je ging doen wat je nu doet, waar was het zo hard voor nodig om zich zo schrap te zetten, om zo te vechten? Zonder dat je erover na hoeft te denken ‘weet je’ je oude besluit, herken je hem gewoon: ‘Ik kan het niet alleen en ik doe het niet alleen’, was wat deze vrouw vroeger als heel kleintje tegen zichzelf gezegd had. En wanneer dat je overtuiging is, dan kom je later als volwassene heel wat lastige momenten tegen. Iemand hoeft maar weg te gaan, een keer nee te zeggen of je kunt al voelen dat je er alleen voor staat. Zeker ook in je relatie als je partner het druk heeft en minder tijd voor de kinderen maakt of voor jullie samen. Iets wat zij ook herkent en haar enorm raakt. Haar boosheid overvalt haar steeds en ze schrikt van de ruzie die er dan altijd weer komt omdat ze zo boos is. Ik nodig haar dan ook uit om haar boosheid op de mat op te ruimen, alles eruit te gooien wat ze al die tijd heeft vastgezet in haar lichaam.

Als volwassene wel

Alleen oude pijn opruimen is niet helpend, dan doe je na een tijdje weer wat je altijd doet. Ik nodig dan ook de persoon op de mat altijd uit te gaan doen wat hij niet kon doen toen hij klein was. Vroeger kon je niet anders, maar nu als volwassene wel. Daarbij is het nemen van een nieuw besluit altijd belangrijk, dat neem je vanuit je verlangen en wijsheid van nu. Dat nieuwe besluit werkt meteen door in je lijf. Als vanzelf ga je ineens anders reageren, zowel meteen op de mat als in je dagelijks leven.

Het nieuwe besluit van deze vrouw was: ‘ik neem mezelf serieus-ik zorg goed voor mezelf’. En ineens wist ze wat ze moest doen: in plaats van zichzelf schrap te zetten en te vechten tegen de mat, maakte ze het zichzelf gemakkelijk. Ze ging letterlijk zorgen voor zichzelf, lekker liggen op de mat en uitrusten, stoppen met vechten. Dat leverde ruimte op om te voelen waardoor ze nog verdriet en flink wat boosheid heeft kunnen loslaten.

Het lijkt dan alsof het uit het niets komt, het nieuwe handelen, maar dat is niet zo, want het is het nieuwe besluit waardoor je ineens anders kunt handelen. En daarmee komt ook het besef: als ik goed zorg voor mezelf en mezelf serieus neem, ben ik niet meer afhankelijk van de erkenning van een ander. En dan is de cirkel weer rond.

Wil jij dit ook?

Herken je dit en wil jij ook gaan voelen waar jouw eigen ruimte is? Je oude patronen doorbreken zodat je kunt gaan leven vanuit je hart? Vraag dan hier een gratis kennismakingsgesprek aan zodat we samen kunnen kijken wat je nodig hebt. Of kijk hier waarom het zo nodig kan zijn om zelf de stap te zetten.