Relatiecrisis?! Dit kun je doen.
‘Toen we kinderen kregen ging het mis.’
‘De jongste was zo’n huilbaby, onze relatie trok dat niet.’
‘Toen hij meer ging werken ging het fout tussen ons.’
‘Toen mij moeder ziek werd…..’

Het ligt niet aan de ander….het ligt aan jou.
Maar dan zonder schuld. Want als je iets anders kunt doen, dan zou je dat doen. In dit blog ga ik dieper in hoe je verantwoordelijkheid kunt nemen zonder schuld, vanuit liefde voor jezelf om op die manier je relatie weer een andere richting te bewegen.

Het leven is niet altijd leuk
Hoe je je best ook doet, het leven is niet altijd leuk. En het gaat er niet om dat je het dan zelf maar leuk moet maken, maar om hoe je omgaat met de dingen die niet goed gaan, die heftig zijn en pijnlijk. Maar vanuit die pijn, leggen we zonder dat we het zelf in de gaten hebben de schuld vaak bij de ander. En natuurlijk is een zieke partner, een kind waar het niet goed mee gaat of het verliezen van een baan een heftig levensevent met impact en kan dit een flinke wissel trekken op je relatie. Maar een relatiecrisis of misschien zelfs scheiding ligt nooit aan de kinderen, iets of iemand anders. Uiteindelijk is de wijze waarop jij en jullie samen er mee omgaan de oorzaak van een crisis of breuk. Zover was je vermoed ik zelf ook al met jouw inzicht.

‘Je lost een probleem nooit op het niveau op waarop het ontstaat maar altijd op de diepere laag eronder.’

Buiten jezelf leggen is veilig

Een oorzaak buiten jezelf leggen is veiliger dan zien wat je zelf hebt gecreëerd waardoor iets misging in je leven. Doordat er soms zoveel gebeurt om je heen kun je overspoeld raken en niet meer zo goed voelen ‘waar is dit begonnen, hoe komt het nu?’. En wanneer jouw triggers liggen op het gebied van ‘alles goed willen doen, geen fouten mogen maken en erkenning nodig hebben van de ander’, dan zal je eerder oorzaken buiten jezelf zoeken dan binnen in jouzelf. Wanneer het aan de ander ligt, heb jij het goed gedaan. Maar wanneer jullie kinderen hebben en niet de juiste verantwoording dragen voor jullie relatiegedoe, (gewoon omdat er nog blinde vlekken zijn, het te pijnlijk is) gaan zij onbewust alles oppakken en dragen. En daarbij voelen: ‘ligt het dan aan mij?’.  Zo geef je zonder dat je het beseft en wilt onzekerheid, schuldgevoel en afhankelijkheid door aan je kind.

Het ligt aan jou
Zonder schuld.
Je hebt altijd een aandeel, niet expres, niet bewust, maar enkel omdat je geraakt bent.
Dus ja, het ligt aan jou, hoe pijnlijk dit ook kan voelen.
Hoera!
Want dat betekent dat jij het dus ook kunt oplossen.
Zeggen dat iets aan een ander ligt is niet alleen de ander met een verantwoordelijkheidsgevoel opzadelen dat niet bij hem of haar hoort, je ontneemt ook jezelf je eigen leiderschap. Je zegt namelijk indirect dat de ander het dus ook moet oplossen, waar jij dan dus afhankelijk van bent. En wat als die ander dat niet doet? Dan kom je in een machteloze positie terecht die ontzettend frustrerend is.

Terug in je kracht

Verantwoording nemen voor wat er misgaat in je relatie (of op een ander level in je leven) brengt je terug in je eigen kracht, jouw eigen leiderschap. Want alleen jij kan het oplossen. Jij bent de sleutel naar het geluk in elke verbinding die je hebt met een ander. Door verantwoording te nemen ervaar je weer dat je van invloed bent, sterker bent dan je dacht.

Daar is lef voor nodig
Je hebt een aardige portie lef nodig om te durven zien wat jouw aandeel is, wat jij doet waardoor je partner geraakt wordt, wat jij deed waardoor jullie bijvoorbeeld op punt van scheiden stonden of moment van crisis. Het betekent voorbij je eigen onzekerheid en gevoel dat je alles goed wilt doen, durven erkennen dat je iets deed wat niet goed was. Beseffen dat je van invloed bent, altijd, dus soms ook op een niet helpende manier. En daar is niet alleen lef voor nodig, maar ook veel zelfliefde. Lef om fouten te durven maken en toch van jezelf te houden. Want als je het anders had gekund, dan had je dat gedaan.

Het mooie is, dat wanneer je dit beseft, ‘het anders doen’ al is begonnen.

Zo los jij een (relatie) crisis op
Op momenten dat er iets misgaat in je relatie (of je leven) ben jij zelf aan zet. Dan is het dus tijd voor innerlijke werk.

Gaat een ander maar door? Dan ben je niet duidelijk genoeg geweest.

Of waarom ben je bijvoorbeeld gebleven op moment dat je voelde dat je eigenlijk weg wilde? Of dit nu in je relatie is of wanneer je op visite bent bij je ouders.

Als je kind je raakt en je wordt boos, dan heb je te kijken waar je kind jou raakt, je kind hoeft niet te stoppen of anders te zijn.

Het ligt ook aan de ander
De oplossing ligt dus altijd in jouzelf, net zoals de kracht die je hiervoor nodig hebt.

En tegelijkertijd: dit geldt ook voor je lief. Besef, dat wanneer het om een verbinding gaat, de ander hetzelfde werk te doen heeft als jij. Die ander heeft net als jij ook zijn of haar ervaringen waardoor iets misgaat, waardoor reacties soms verrot zijn en pijnlijk voor jou. Compassie is dus nodig. Voor jezelf, elkaar, de ander. Compassie heelt, verzacht en verbindt weer.

Samen kom je verder
Wanneer je beseft dat je beiden van invloed bent en je durft daar samen naar te kijken en over te praten, kom je verder.

De échte verbinding vind je in het je volledig kwetsbaar zijn naar elkaar. Daar begint de transformatie. Het toegeven van jouw aandeel haalt werkelijk alle angels eruit. De ander voelt zich gezien, gehoord en heeft direct ruimte om ook jou te zien en te horen.  Hoe meer je naar jezelf kijkt, hoe meer je gezien zult worden.

Steuntje in de rug nodig?
Is dit herkenbaar? Vraag dan een Recht naar je kern sessie aan zodat we samen kort en krachtig kunnen kijken naar wat jij doet op een moment van gedoe, moeilijke verbindingen met anderen. In deze podcast kun je alles nog eens rustig na luisteren, uiteraard met een gedicht, een nieuwe deze keer.