Ken je het spreekwoord ‘vertrouwen gaat te paard en komt te voet’? Je raakt het dus sneller kwijt dan dat je het terugkrijgt. Dat geldt ook voor de zelfliefde. Je bent er zo vanaf, maar zie het maar eens terug te krijgen. Ben jij jouw zelfliefde ergens onderweg verloren? Dan ben je vast al langere tijd op zoek om weer de liefde voor jezelf te kunnen voelen. Je hebt vast al veel geprobeerd; leuke dingen doen, goed voor jezelf zorgen. Dit draagt zeker bij, maar is niet het werkelijke antwoord op hoe je die diepe liefde voor jezelf weer kunt vinden en voelen. Hoe dan wel?
Niemand is perfect
Geen zelfliefde zonder het zien van je eigen shit. Geen licht zonder schaduw, geen volledige jij zonder goed en slecht. Nu is slecht in deze context wel een harde uitspraak. En van de andere kant, we hebben toch allemaal ook ‘slechte’ eigenschappen? Niemand is perfect, niemand doet altijd alles goed en iedereen doet de ander (veelal onbewust) wel eens iets aan.
Begrip
‘Slechte eigenschappen’ komen ergens vandaan. Ik zou het eigenlijk niet eens slechte eigenschappen willen noemen, maar zo zit het wel in onze taal verweven. Slechte eigenschappen impliceren dat er iets slecht aan jouzelf is, maar het gaat om gedrag, wat je doet. Ze zijn niet wie jij bent, je eigenschappen zijn niet hetzelfde als je karakter. Iemand die snel boos wordt, daarvan wordt gezegd dat hij of zij een opvliegend karakter heeft, maar je weet helemaal niet wat er getriggerd wordt. Hooguit is die persoon een extravert type. Iemand ís niet opvliegend, maar wordt geraakt door iets en wordt wellicht snel boos.
Slechte eigenschappen zijn niks anders dan patronen
Slechte eigenschappen kun je vergelijken met patronen, het zijn gedragingen ontstaan door belemmerende overtuigingen die je hebt ontwikkeld als kleintje op moeilijke, te grote en onveilige momenten. Jij dacht toen dat de keuze die je maakte om ermee om te gaan de beste oplossing was voor dat moment, dat je het op die manier zou redden, dat het op die manier veilig voor jezelf zou zijn, of dat de ander daardoor gelukkig zou zijn.
Durven zien wat er was
Het proberen te verbeteren van je negatieve eigenschappen is dus niet de oplossing voor het veranderen van gedrag, om tot zelfliefde te komen. De sleutel naar zelfliefde is het durven zien wat er was, wat je meemaakte toen je klein was, waar jij als kleintje doorheen moest op het moment dat je jouw overtuigingen en overlevingsmechanismen ontwikkelde. En dat gaat terug naar de tijd dat je in de buik zat bij je moeder, dat is al het moment waarop je een mechanisme kunt ontwikkelen als dat nodig is. Je geboorte is een belangrijk moment dat als blauwdruk doorwerkt in je leven. En de eerste tien jaar zijn ook belangrijk, dat is de tijd waarin je gedrag van je ouders kopieert en ook op basis van ervaringen mechanismen verder ontwikkelt.
De allereerste patronen
In de buik kun je al te maken krijgen met eenzaamheid, omdat je moeder bijvoorbeeld niet in staat is geweest om te verbinden met je. Het gaat hier niet om schuld, als iemand het anders zou kunnen doen dan zou diegene het doen. Echter, in de buik zitten zonder verbinding brengt een grote eenzaamheid met zich mee met vaak als gevolg de overtuiging ‘ik ben het niet waard om lief gevonden te worden’. Je kunt ook in de buik je tweelinghelft verliezen. Dat brengt naast eenzaamheid vaak ook schuldgevoel met zich mee, samen met overtuigingen als ‘laat maar, voor mij hoeft het zo niet’, ‘ik kan het niet alleen’ of ‘ik moet leven voor twee’.
Een keuze vanuit je onderbewustzijn
Een spoedkeizersnede of bijvoorbeeld dagen in de couveuse zorgen ook voor een periode van kilte en alleen zijn. Allemaal ervaringen en momenten waarop je als kleintje niet beter weet en vanuit jouw onderbewustzijn een keuze maakt om te overleven. De eerste jaren van je leven kunnen worden beïnvloed door bijvoorbeeld een ouder die worstelt met zichzelf. Dat is al voldoende voor een kind om alert door het leven te gaan en alles ervoor te doen om de ouder gelukkig te maken. Een te groot verantwoordelijkheidsgevoel is zo ontwikkeld bij een kind met als gevolg patronen als jezelf wegcijferen en aanpassen.
Waar ben jij doorheen gegaan?
Welke ervaringen, moeilijke momenten of pijn heb jij moeten trotseren? Wat heb je moeten ondergaan, wat is jou misschien wel aangedaan? Waarin had jij geen keuze, maar deed het je zoveel verdriet? Wat was er te groot om te dragen, waardoor kon je geen kind meer zijn? Wat heb je gemist, waardoor stopte je jezelf te zien, van jezelf te houden? Waardoor ben je harder gaan hollen dan je aankon? Waardoor ben je stil gaan staan omdat je voelde niet verder te kunnen?
Durf je het te zien?
Durf je te kijken naar de pijn? Durf je te kijken naar jouw kleine ik, die daar allemaal doorheen moest? Alleen. Durf je je hand uit te reiken naar hem? Naar haar? Om te laten weten: ‘ik zie je, ik hoor je, ik voel je, je bent niet meer alleen.’ Dat is zelfliefde. Je vindt het aan de andere kant van de pijn. Daar waar het begon. De oplossing ligt nooit op het niveau waarop het probleem zich manifesteerde, maar altijd op de diepere laag eronder.
Durf te springen
Durf te vallen
Weet dat je landt
In zachtheid
Dat je landt in liefde
Voor jezelf
