Wanneer je afhankelijk bent van de erkenning van de ander ben je nooit vrij
Krijg je voor je gevoel niet altijd wat je nodig hebt?
Heb je het gevoel dat je het steeds maar weer alleen moet doen?
Niemand die er voor je klaar staat op een moeilijk moment?
Niemand die eens een keer zegt dat je het goed doet, zo nodig bent?
Als dit jouw gevoelens, gedachten en overtuigingen zijn, dan haal je je geluk, welzijn en erkenning uit de buitenwereld, je partner, werk, kinderen of wat dan ook.
Schijnwerkelijkheid
Ik ben er zelf ook ‘ingetrapt’ vroeger toen ik nog niet zo goed zicht had op mijn patronen en overtuigingen. Je voelt een rijk leven te hebben, vol met mensen die belangrijk voor je zijn, je voelt je gevoed en gesteund door de mensen om je heen maar in werkelijkheid ben je er afhankelijk van.
Deze kan even hard binnenkomen, zeer doen misschien wel.
Het vult namelijk een onbewuste diepe leegte. Na verloop van tijd heb je steeds meer nodig van de ander en is de onrust in jezelf haast niet te overzien wanneer je niet krijgt wat je nodig hebt.
Op allerlei lagen kun je afhankelijk zijn van iets of iemand: partner, omgeving en je kinderen. In dit artikel leg ik je uit wat er op die lagen gebeurt waardoor er afhankelijkheid ontstaat en wat het effect voor de ander daarin is. Uiteraard krijg je ook tips hoe jij het geluk uit jezelf kunt halen, vrij kunt zijn van erkenning nodig hebben van een ander.
Afhankelijk van je partner
Willen horen dat je er mooi uit ziet, dat de ander van je houdt, dat doet je goed. Natuurlijk is dat fijn. Maar daarbinnen is ook een grijs gebied. Wanneer is het fijn en gezond binnen een relatie en wanneer ben je er afhankelijk van? Dat voel je zelf het beste. Wanneer je van slag bent bij het uitblijven van erkenning, je boos wordt als er niet gezien wordt wat je allemaal doet, je bang bent je partner te verliezen, je altijd kiest voor samenzijn omdat je voelt dat je anders niet compleet bent, dan is er spraken van een (te grote) afhankelijkheid van je partner. Een niet beschikbare ouder, zowel fysiek als emotioneel ligt hieraan ten grondslag. Een vader of moeder die er niet was, maakt dat je als kind er alleen voor staat. Het ene kind gaat vechten en alles zelf doen. Het andere kind wordt afhankelijk, verliest het eigen leiderschap en heeft een ander nodig.
Afhankelijk van je omgeving
Erkenning van de ander nodig hebben in het kader van vriendschap, werkgever, collega, je werk zelf en gezien willen worden is een hardnekkig issue. Het leidt tot aanpassen en haalt je weg bij jezelf. Om de erkenning maar te krijgen waar je zo naar verlangt, ga je voldoen aan de verwachtingen waarbij je uiteindelijk jezelf volledig voorbij loopt. Je gaat harder werken, meer werken, meer op je bordje leggen dan je aankunt. Hier kan ook het verdienen van geld aan gekoppeld zitten. Maar al te vaak haalt iemand de erkenning uit de hoeveelheid geld diegene verdient.
Afwijzing op je gedrag vroeger als kind, afkeuring van wat je deed, dacht en voelde, maakt dat je ervaren hebt dat de ander en de buitenwereld bepaalt of jij goed bent of niet. Je zult dus als kind al gericht zijn geweest op de buitenwereld en dat doe je dan als volwassene nog steeds.
Afhankelijk van je kinderen
Kinderen dragen onbewust en veel vaker dan we denken lasten van hun ouders. Wellicht was jij ook zo’n kind. Kinderen gaan lasten van hun ouders dragen wanneer ze het gevoel hebben dat de ouder het niet aankan, dat de ouder niet gelukkig is. Dit veroorzaakt tegelijkertijd de afhankelijkheid van de ouder richting het kind, onbewust.
Wanneer je je eerste kindje in je armen houdt, kun je ineens voelen compleet te zijn. Prachtig. En gaat het daar meteen mis wanneer het gaat over ‘het vullen van een leegte’. Want dat is waar deze afhankelijkheid over gaat; je kindje maakt compleet wat jij in jezelf al die tijd al en nu nog miste. Je kindje is daarmee ook meteen belast met een taak die niet van hem of haar is en die te groot is. In een dergelijke verbinding met je kind verschuiven de rollen; het kind wordt verantwoordelijk voor de volwassene, waardoor het kind geen kind meer kan zijn. Wanneer een kind geen kind meer kan zijn, is het niet meer zichzelf en kan het niet meer zijn of haar eigen pad volgen, heel moeizaam althans. Onbewust zal het in al zijn of haar keuzes rekening houden met het geluk van zijn vader of moeder, daar zal het steeds op gericht zijn.
Afhankelijk zijn van je kind ontstaat wanneer je als kind niet gekregen hebt wat je nodig had, wanneer de liefde voorwaardelijk was en jij dus iets moest presteren voordat je goed genoeg was. Ook hier speelt de afwezige ouder bij een rol. Oorzaken van afhankelijk zijn van je kinderen of je partner liggen dicht bij elkaar. Vaak is het zo dat wanneer de partnerrelatie niet zo goed verloopt, de behoefte aan erkenning krijgen verschuift naar de kinderen. Kinderen dragen daarbij ook nog eens de lasten van de relatie van de ouders.
Gevangen in oud zeer
Afhankelijk zijn van iets of iemand ontstaat vanuit oud zeer; ervaringen gebaseerd op niet krijgen wat je nodig had, ontbreken van (emotionele) veiligheid en ervaringen die te groot en te pijnlijk waren voor jou als klein kind. Zolang deze pijn en mechanismen die van daaruit ontstaan om jezelf te beschermen nog in jouw lijf liggen opgeslagen, zal je nooit vrij zijn. De ander moet jou geruststellen, helpen, steunen, gelukkig maken. Je zit dus gevangen in oud zeer. De meest effectieve oplossing, wanneer je dit herkent en er ook echt vanaf wilt raken, is diep lichaamswerk.
Zo haal jij je levensgeluk uit jezelf
‘Wanneer je afhankelijk blijft van de mening van een ander, dan ben je nooit vrij.’
Tip 1: Zien wat je doet
Het begint bij bewust zijn van het feit dat je steeds van de ander erkenning wilt. Dit is waarschijnlijk inmiddels zo’n gewoonte geworden dat je het zelf niet eens meer in de gaten hebt. En soms is het te pijnlijk en wil je het liever niet zien. Maar pas wanneer je je hier bewust van bent, kun je er iets aan gaan doen. En dat begint bij het onderzoeken waar dit gedrag en deze afhankelijkheid vandaan komt. Soms herken je het echt niet en voel jij juist dat je een hele goede partner en moeder bent omdat je altijd beschikbaar bent, zoveel voor ze doet, problemen oplost. Maar weet je ook voor jezelf waarom je dat doet? Wat levert al dat zorgen je op? Een compliment? Het gevoel dat je nodig bent?
Geluk uit jezelf halen begint bij het kijken naar hoe dit komt, wat heb je gemist vroeger, wat is gebeurd?
Tip 2: Ben ik het waard?
Stel jezelf de vraag: ‘Ben ik het dan niet waard om van mezelf te houden?’. Want dat is steeds wat je zegt tegen jezelf door die bevestiging van een ander te vragen, nodig te hebben. Wanneer het antwoord ja is, je inderdaad voelt dat je het niet waard bent, heb je innerlijk werk te doen. Als je voelt het wel waard te zijn, maar niet weet hoe je dit kunt veranderen, dan is innerlijk werk ook de oplossing, zoals dat eigenlijk voor alles is. Oud zeer is namelijk de boosdoener en dat heel je, ruim je op door bijvoorbeeld diep lichaamswerk te doen.
Tip 3: Neem je eigen verantwoordelijkheid
Word je bewust van welke verantwoordelijkheid jij bij de ander neerlegt door afhankelijk te zijn van de goedkeuring van de ander. Je zadelt die ander namelijk letterlijk ergens mee op. Vooral kinderen doe je hiermee echt iets aan. Besef ook dat je je eigen leiderschap uit handen geeft. Neem je eigen plek in, dan kan de ander ook zijn of haar eigen plek innemen en komt er rust in jezelf, de ander en je gezin.
Tip 4: Ontwikkel zelfliefde
Werk aan de liefde voor jezelf. Het lichaamswerk dat ik geef is gecombineerd met innerlijk kind en systemisch werk, daar ligt de sleutel naar zelfliefde. Compassie is hierbij heel belangrijk. Als klein kind kon je niet anders. Je kunt daardoor eigenlijk ook niet kwaad worden op jezelf nu dat je nog steeds doet wat je altijd al deed. Hooguit voelen ‘nu is het klaar’. Ontschuldig jezelf van alles wat je gedaan en gecreëerd hebt en neem je eigen verantwoordelijkheid om het vanaf nu anders te gaan doen.
Tip 5: Waar ga jij van ‘aan’?
Onderzoek waar je van aan gaat. Wat is je passie? Waar verlang je naar, word je blij van en wat is je missie misschien wel? Ga daar mee aan de slag! Zo zie je jezelf, neem je jezelf serieus en vul jij als vanzelf de leegte van toen. Alleen jij kan dat.
Tip 6: Stop met je best doen
Stop met hard werken, harder je best doen dan nodig, dan je kunt. Stop met vechten dus. Erkenning uit je werk halen gaat over niet willen falen en juist moeten presteren om goed genoeg te zijn. Voorwaardelijkheid dus. Het is misschien een open deur, maar besef dat alleen al het feit dat jij er bent, wie je bent, voldoende is goed te zijn. Daar hoef je niks voor te doen. Dit is je bestaansrecht.
Trouw aan jezelf
Het punt
Waarop je denkt
Ik ben alles kwijt
Is het punt
Waarop je beseft
Alles is mogelijk
Het moment
Waarop je voelt
Dat de bodem
Onder je voeten verdwijnt
Is het moment
Waarop je ervaart
Te kunnen vliegen
Met vleugels
Waarvan je niet wist
Dat je ze had om ze uit te slaan
Richting je nieuwe leven
Je vrijheid
De plek
Die je herinnert aan ‘hoe het was’
En tegelijkertijd voelt als
‘Dit niet meer’
Is de plek
Waarop het nieuwe zich ontvouwt
Jouw ik
De ruimte krijgt
Die het eerder niet had
Elke stap op je pad
Is er een dichter naar jezelf
Op weg naar je toekomst
Naar de jij
Zoals je werkelijk bedoeld bent te zijn
Met gespreide vleugels
Laverend op de wind
Meevoerend naar waar dan ook
Laat jij je angst achter
De pijn en onzekerheid voorbij
Volg jij je hart
En doe je wat je te doen hebt
Kom je tot leven
En breng jij
Voor eenieder
Dat wat er nodig is
Omdat jij weer straalt
In verbinding met jezelf
En de ander
Wil je dit niet alleen doen?
Is dit een hardnekkig thema voor je? Of voor jullie relatie? Afhankelijk zijn van je partner houdt het duwen en trekken in stand waardoor je als stel uit elkaar groeit.
Wil je hier vanaf? Boek dan een gratis ‘Recht naar je kern’-sessie.
Diepgaand lichaamswerk is hier een zeer effectieve oplossing. Ben je daaraan toe?
Alles nog eens rustig naluisteren op een ander moment? De podcast vind je hier.
