Door te zien dat alles wat er in het leven is en alles wat er op je afkomt, er gewoon is, omdat het er voor jou hoort te zijn. Overgeven aan het leven lijkt te gaan over ‘je invloed loslaten’.


Kijk, er is een deel in je leven waar je invloed op hebt. Je kiest een opleiding, werk, je kiest je kleding, je kiest je look, woonplek etc. Maar er is een veel groter geheel in het leven, en dat geheel gaat ook door tot in het universum, waar je geen invloed op hebt.

Het universum heeft iets voor jou in petto.

Je hebt te maken met andere mensen, die ook een eigen leven hebben en ook in jóuw leven zijn, je komt ze tegen, op je pad. Iedereen doet iets, en op het moment dat het jou lukt om je daaraan over te geven, het je lukt om niet meer te vechten tegen dingen die op je pad komen die je moeilijk vindt, dan wordt het leven een stuk leuker! En dan zul je ook gaan zien dat alles wat er in je leven op je afkomt, er is voor jou om je een beetje mooier te maken, om er voor te zorgen dat je groeit, je je verder kunt ontwikkelen. Dat je wordt wie je bent en blijft wie je bent. En daarin verder groeit.


Alles in het leven is er voor jou, je hoeft je je er ‘alleen maar’ aan over te geven. Maar dat klinkt makkelijker dan het is hè? Want ik snap maar al te goed hoe moeilijk dat is, ja, het geeft rust als het je lukt, maar man, wat een strijd kan er aan vooraf gaan! Overgave is volgens mij ook ‘liefde toelaten’, al doet deze soms pijn! Overgave is echt tot heel diep in je binnenste toelaten wat er op je af komt.


En dan hoor ik je denken:”Ja, maar, als er nu iets op me afkomt dat mij schaadt, pijn doet of misschien zelfs wel kan vernietigen?” Ja, ik heb het hier niet over de momenten dat je jezelf in veiligheid moet brengen, geweld, criminaliteit, alhoewel….. Ook die momenten…, kijk, je maakt alles mee vanuit een groter doel, omdat jij dit mag meemaken om van te leren, te groeien. En ja, dat kan soms onbeschrijflijk hard zijn, dat ik bijna twijfel over wat ik nu hier neerzet… 


Op het moment dat iemand iets doet wat je moeilijk vindt, je iets enorm verdrietigs meemaakt, geef je je er maar aan over, onderzoek maar. ‘Wat vind ik hier zo moeilijk aan?’. Snappen waarom je dit meemaakt heelt, er tegen strijden verergert. Snap maar waarom jij dit ‘moest’ meemaken. Snap waar de pijn van het nu eigenlijk over gaat: de pijn die je had als kind. Als kind kon je niet anders dan de reactie kiezen die je koos: nu kun je vanuit je eigen verlangen kiezen hoe je omgaat met datgene dat je meemaakt.


En je mag ook iets daar laten, Je hoeft er niet vól in te gaan. Het helemaal tot je binnenste laten doordringen is iets anders dan er met je hele lijf vól in te gaan, er één mee te worden. Er naar kijken, het daar laten (waar het bijvoorbeeld hoort) om te onderzoeken en te snappen wat het jou brengt is zeker ook  ‘het tot je binnenste laten doordringen’. En zo blijft overgave een oneindig proces van leven en leren, groeien en bloeien. Kan het een circulaire beweging worden tussen je hart en je ziel.


Hoe meer je je durft over te geven, hoe meer ruimte er is voor jezelf, wie je werkelijk bent, hoe meer ruimte er is voor verbinding met de ander. Hoe meer ruimte voor zuivere liefde.


Overgave: wellicht het moeilijkste dat je te doen hebt, het mooiste als je het bereikt hebt.

Ervaringen van anderen

Groen van Prinstererlaan 65 Waalwijk – 06-10459886 – info@nadinecarter.nl

©2021 Nadine Carter – Ontwerp en techniek door Onsite Webdesign