Voor je gevoel is jouw grens glashelder. Je voelt hem in elke vezel van je lijf en met alle kracht die je in je hebt stel je deze dan ook eindelijk, zeg je duidelijk wat je wilt en bescherm je jezelf. En toch gaat de ander er nog overheen. Om gek van te worden, moedeloos ook! Voor je het weet schiet je weer in je strategie. Nog harder vechten tot je te moe bent of je maar terugtrekken omdat het toch geen zin heeft, de ander ziet of hoort jou toch niet.

Het verschil tussen je gevoel uiten en emotioneel reageren
Er is een groot verschil tussen reageren vanuit emotie of je ware gevoel uiten. Ik dacht vroeger echt dat ik liet zien wat ik voelde, ik uitte me tenslotte toch? Emoties waren er genoeg! Ik was jong, nog niet zo bewust als nu en nog vol oud zeer, patronen en angsten. Later besefte ik pas dat dit geblokkeerde gevoelens waren, weggestopt gevoel dat gehoord en gezien wilde worden. Het waren mijn emotionele ‘kind-reacties’ op het moment dat ik geraakt werd, maar het waren niet mijn diepe ware gevoelens. Ik denk dat ik ze zelf nog niet eens kende en al helemaal niet durfde te laten zien. 

Je grens stellen vanuit emotie
Wanneer je een grens stelt vanuit kindpijn, dan is het voor jezelf wel echt een grens. Je voelt hoe hij bereikt is, hoe klaar je ergens mee bent. De wijze waarop een dergelijks grens wordt gesteld, gaat gepaard met oud zeer. De grens zelf is kloppend, maar de wijze waarop niet, vaak ook veel te laat. Het kan overreacting zijn, claimen, trekken, of hardheid. Deze reacties zijn een absolute trigger voor de ander, die vervolgens ook weer vol in zijn of haar pijn en dus strategieën schiet. Met als gevolg weerstand, hakken in het zand en het verwerpen van je grens met alle verwijten of aanpraten van een schuldgevolg van dien. En hierdoor voel jij uiteraard dat je grens nog steeds niet wordt gehoord.

Het is jouw emotionele reactie
die de weerstand van de ander triggert.

Je grens stellen vanuit je ware gevoel
Hoe zou het zijn om een grens te stellen vanuit je ware gevoel? Ik kan je vertellen dat hij dan wel wordt gehoord, of in ieder geval dat je beter weet te reageren indien er alsnog over je grenzen wordt gegaan. Een verademing zal het zijn. Maar dan is het wel nodig dat je voor jezelf weet waar het werkelijk over gaat. Stel jezelf daarom eens de volgende vragen:

• Wat wordt er geraakt bij me op het moment dat de ander over mijn grens gaat? 
• Wat lift er allemaal mee van oud zeer in mijn reactie naar de ander? (Die ander krijgt dan ook vaak een lading over zich heen die helemaal niet bij hem of haar hoort waardoor het automatisch meteen bij je terugkomt).
• Heb ik het oud zeer dat hierbij hoort eigenlijk wel al goed verwerkt? Of kennelijk dus toch niet wanneer ik zo reageer?

Wanneer je dit zelfonderzoek en deze verwerking nog te doen hebt – en een ander gaat ondertussen over je grens – neem dan een time-out, zodat je de tijd hebt om op een goede manier te reageren. Je hoeft niet altijd meteen te reageren.

Je grens zelf accepteren en horen vinden is voldoende
Bij het stellen van een grens vanuit je ware gevoel is het nodig dat je niet meer afhankelijk bent van de goedkeuring van de ander. Weten voor jezelf waarom jij de grens stelt, is het belangrijkste. Jij weet wat het gevolg is wanneer je die grens niet stelt. Jij hoeft alleen maar vanuit de volledige liefde en waardering voor jezelf te voelen dat het oké is en dat het klopt om die grens te stellen. Dit kan ook gaan over voelen dat je het recht hebt iets te verlangen, te willen.

Deze grens wordt vanuit de liefde voor jezelf gesteld en die klopt. Daarmee doe je datgene dat juist is. De ander kan het wellicht niet leuk vinden, maar op een andere laag wordt deze gevoeld en herkend als ‘dit is nodig’. En juist dat gaat over liefde.

Geen speld meer tussen te krijgen

• Wanneer jij voelt dat je de ander niet meer in de steek laat omdat je nee zegt of juist ergens anders voor kiest….
• Wanneer jij beseft dat je de ander niks aandoet als jij je niet meer aanpast…
• Wanneer je niet meer bang bent voor ruzie en je voelt dat je het enige juiste doet voor beiden…

…dan is er geen speld meer tussen te krijgen. Dan is je grens niet meer intern discutabel, je staat er zelf achter en bent niet meer bang dat hij bestreden wordt door de ander. Waarschijnlijk ga je er niet eens meer vanuit dat hij nog ter discussie staat! 

Hoor jij jezelf wel?
Hoe serieus neem jij jezelf, jouw eigen grens? Handel jij er in je dagelijks leven naar of kom je al snel in de ‘laat maar’ terecht? Geloof je (nog) in wat je nodig hebt voor jezelf, dat het klopt en oké is? Wanneer je er namelijk aan twijfelt dan krijg je die dubbel en dwars gespiegeld in de reactie van de ander. Je kunt niet verwachten dat de ander je grens respecteert als je dat naar jezelf ook nog niet kunt. Daar ligt dus je eerste werk.

Om jezelf werkelijk te horen dien je vrij te zijn van oud zeer, overlevingsstrategieën, belemmerende overtuigingen en patronen. Die doorbreken en jezelf bevrijden van oud zeer is het beste dat je kunt doen voor jezelf. Ik mag er dagelijks mensen mee helpen en ben zo dankbaar voor de effectiviteit van het lichaamswerk hierin. Je kunt een gratis ‘Recht naar je kern-sessie’ aanvragen als je wilt weten welke patronen jou in de weg zitten om grenzen te stellen die daadwerkelijk gehoord worden. 

Hier luister je alles nog eens op je gemak na. Uiteraard deel ik weer een gedicht in mijn podcast die hierbij past.