Waarom samen ouders zijn soms zo moeilijk is

Je hebt een drukke dag gehad met de kinderen, meer strubbelingen dan je lief was en je moest eigenlijk nog even je werk afmaken wat gisteren was blijven liggen. Kortom, je bent allemaal moe aan het einde van de dag. Je partner komt thuis met ook zo zijn of haar eigen ervaringen. En dat gaat simpelweg gewoon niet altijd goed. Je partner hoeft maar één opmerking te maken over dat het wel lang duurt voor het eten klaar is of over sokken die kwijt zijn en jij wordt boos en roept ‘alsof ik de hele dag niets anders te doen had dan je sokken zoeken!’. De kinderen schrikken, jij baalt van jezelf, de sfeer is weg.

Je partner raakt je zwakke plek

Wanneer je met je partner in een conflict bent en er spanning zijn, dan wordt je vaak diep geraakt, vaak dieper dan anders.

Hoe dat komt?

Je partner kies je uit op basis van de blauwdruk die je als kind hebt gemaakt door de relatie die je als meisje met je vader hebt gehad en als jongen met je moeder. Dat is wat je kent, dus dat is waar je onbewust naar op zoek gaat. Ook als het geen fijne ervaringen zijn geweest. En wanneer het geen fijne ervaringen waren en je partner doet iets wat daarop lijkt, dan wordt je pijnlijk geraakt. Je lijf herkent het en je voelt op een diep niveau de pijn die er toen was. Je reageert dan vervolgens op je partner vanuit die ervaringen met boosheid, stil worden of je terugtrekken. Dat is je overlevingsstrategie die je toen ontwikkeld hebt. Die strategie was toen voor jou als kind heel helpend, nu merk je echter dat het juist tegen je werkt.  Wanneer je partner je raakt en jij vanuit jouw oude pijn reageert, krijg je vaak ruzies waarin veel onbegrip is, verwijten, boosheid met als gevolg eenzaamheid. Ruzies waar je niet gemakkelijk uit komt. En ze ontstaan vaak waar je kinderen bij zijn, omdat ze gebeuren voor je het in de gaten hebt. Oude patronen zijn snel, sneller dan jij met je denken kunt oplossen. En dat maakt je machteloos. Elke keer gebeurt het weer, wat jij jezelf ook voorneemt om anders te doen.

Je wilt geen herhaling voor je kinderen

Waarom het ook zo lastig kan zijn om samen ouders te zijn, is omdat je opvoed vanuit wat je geleerd hebt. Het doorgeven van de mooie herinneringen gaat vanzelf, net zoals het doorgeven van de niet fijne ervaringen. Dat willen we wel niet, maar het is hard werken om het ook daadwerkelijk anders te doen dan onze eigen ouders. Dit gaat niet over schuld, elke ouder maakt fouten en als iemand het anders had gekund dan had hij dat gedaan.

Wat ik vaak hoor in mijn praktijk wanneer ouders samen komen praten is dat ze zich zo machteloos voelen omdat het precies zo gaat zoals bij henzelf vroeger. Partners kunnen niet alleen boos worden op elkaar omdat ze persoonlijk geraakt worden, maar ook omdat ze elkaar zien opvoeden op een manier die ze juist wilden voorkomen voor hun kinderen. Dit voelt als falen en eigen pijn wordt daardoor ook weer opgerakeld. Je gaat verwijten naar elkaar of elkaar controleren. Er ontstaat verwijdering en afstand, die zo voelbaar is voor iedereen. Zo eenzaam aan kan voelen. Geen fijne en veilige basis om samen ouders te zijn. Niet voor jullie en niet voor jullie kinderen.

Sterker nog, kinderen gaan hierop reageren. Dat doen sommigen door ouders te ontlasten, extra lief te zijn. Of juist door te reageren op de spanningen, door veel boos te worden. En dat versterkt vaak de negatieve spiraal waar je als ouders in dreigt te komen of misschien al in zit.

Samen ouders zijn, hoe doe je dat dan?

Allereerst door te beseffen dat jullie beiden patronen de relatie en daarmee jullie gezin binnenbrengen die niet meer helpend zijn. Zicht krijgen op je eigen patronen is de basis voor herstel tot een goede, liefdevolle relatie. Weten waar je zelf vandaan komt, wat je pijnpunten zijn en waarom je dus reageert zoals je reageert is de basis. En ruzie maken hoort daar wel ook bij. Het is soms ook echt nodig. Natuurlijk is het fijner om liefdevol en met begrip te kunnen praten over dingen die je raken. Soms is de boosheid eerst nodig om bij je eigen kern te komen, om te beseffen waar het om gaat.

Samen fijn ouders zijn doe je dus niet door geen ruzie te maken. Dat doe je juist door ruzie niet uit de weg te gaan én in verbinding te blijven. Wanneer het je lukt om ondanks de pijn die je ervaart, naar de ander te kunnen blijven luisteren, dan wordt een ruzie constructief en zal deze jullie steeds weer verder brengen als persoon in je eigen ontwikkeling en als ouders samen. Om die verbinding te kunnen bereiken is het nodig dat je voor jezelf weet waarin je persoonlijk geraakt wordt, wat is jouw verhaal dat je van vroeger uit meegenomen hebt naar je relatie? Naar je eigen ouderschap? Wanneer je dat weet en verwerkt hebt, dan gaan je emoties niet meer met jou aan de haal. Dan blijf je meester over je eigen emoties en kun je ze van een afstandje bekijken. Wanneer je dat kunt, neem je verantwoording voor wie je bent, wat je doet in een ruzie, wat je voelt. Je stopt met verwijten en beschuldigen naar elkaar. En van daaruit kan het gesprek ontstaat dat zo fijn is, waarin je elkaar begrijpt, waardoor de liefde weer voelbaar is, waardoor je weer samen ouder bent. Dan ervaar je dat je allebei hetzelfde voor hebt met je kind en sta je naast elkaar in plaats van tegenover elkaar.

Als het zo simpel was, dan had je het allang gedaan

Het klinkt zo logisch en ik ga er vanuit dat je bovenstaande grotendeels zelf ook al wel wist. Maar als het zo simpel was dan was het jullie beiden allang gelukt om het anders te doen. Dus er is meer nodig.

Je lost een probleem niet op op het niveau waarop het ontstaat, maar altijd op de diepere laag eronder. 

En het gaat hier niet over schuld, maar over het nemen van verantwoording. Het besef dat jullie als partners kunnen oplossen wat er thuis niet zo goed gaat. Dat jullie kunnen oplossen waar de kinderen tegenaan lopen. Dat jullie de oorzaak van het negatieve gedrag of verdriet van jullie kinderen kunnen wegnemen.

Weer een krachtig en liefdevol gezin

Is dit jullie verlangen? En is het tijd om het niet steeds maar in je eentje te proberen omdat je anders nog dieper in die negatieve spiraal gaat komen met elkaar? Dan is samenwerken met mij een goede optie. Ik bied exclusieve partnertrajecten voor ruziemakende ouders met als resultaat een krachtig gezin dat weer in verbinding is. Samenwerken met mij is life changend. Het aangaan van een partnertraject doe je zowel samen als individueel en heeft als resultaat dat er bij jezelf en samen veel verandert. Je krijgt zicht op jullie patronen, welke oude pijn er steeds geraakt wordt. En je krijgt er niet alleen zicht op, je gaat het ook daadwerkelijk opruimen, waardoor er op diep niveau echt iets veranderd. Dat doe je middels lichaamswerk. Het antwoord ligt namelijk op de mat.

Maakt dit je nieuwsgierig? Is het voor jullie nu het juiste moment? Neem dan contact met me op voor een gratis screeningsgesprek in mijn praktijk of via zoom. Ik heb maar 12 plekken per jaar voor intensieve trajecten, dus er wordt goed gekeken wat er nodig is en of het nu voor jullie het juiste moment is.