Jullie je eigen liefde,  je kind zijn eigen pad

Een van de oorzaken waardoor een relatie niet meer goed verloopt en kinderen niet lekker in hun vel zitten is dat kinderen hoger op de lijst staan dan de ouders zelf. Ik zie het maar al te vaak dat kinderen vooropgesteld worden. Al wanneer ze nog maar in de buik zitten stijgen ze linea recta naar de bovenste fonteinbak (het fenomeen de fontein is van Els van Steijn), staan ze boven de ouder, op een megagroot voetstuk.  Dit is het begin van het uit elkaar groeien als partners en het niet kunnen leven van het eigen leven voor je kind. Alleen sta je door al het geluk van dat moment daar natuurlijk helemaal niet bij stil. En er kan natuurlijk nog heel veel veranderen in de tussentijd.

Hangt je levensgeluk af van je kind?

In een eerder blog schreef ik al over afhankelijkheid van de ander. Wanneer jij van jezelf weet dat je afhankelijk bent van de erkenning van de ander, dan uit zich dat ook altijd in de verbinding met je kind, zeker wanneer je relatie niet goed loopt. Zonder dat je het wilt en beseft, doe je je kind hier echt iets mee aan. Jouw kind is verantwoordelijk geworden voor jouw geluk waardoor hij of zij knel is komen te zitten tussen zichzelf en jou. In dit blog ga ik hier dieper op in. Niet alleen voor jouw eigen kind, maar ook jouw innerlijke kind die hierin nog klem zit.

Als een kind klem zit tussen zichzelf en zijn ouder

Dit is wat een kind kan voelen en ervaren wanneer het klem zit tussen zichzelf en zijn of haar ouder(s):

• Het zal altijd voelen dat het tekort schiet, want als kind kun je nu eenmaal je ouder(s) niet gelukkig maken.
• Een kind raakt verwijderd van zichzelf, gaat zich aanpassen, voegen en schikken. Eenzaamheid, frustratie, onzekerheid zijn het gevolg.
• Pikken en slikken wordt een tweede natuur, wellicht herken je dat ook wel. Dat gevoel dat alles naar binnen slaat, je lam gelegd wordt.
• Het zal steeds alert zijn op de emoties van de ouder(s) en daardoor zijn of haar eigen emoties niet meer goed kunnen herkennen en later zelfs voelen en uiten.
• En wanneer je relatie niet goed verloopt, wordt je kind ook nog eens verantwoordelijk voor jullie relatiegedoe, dat gaat in een moeite door met als gevolg voelen dat je tussen je ouders instaat, moet kiezen, helpen en oplossen. Een veel te grote verantwoordelijkheid die later zelfs verstikkend voelt.

Je kind is niet van jou

Ik zie mijn kind als dat ik hem op de wereld heb gezet voor zichzelf, om zijn eigen pad te bewandelen, ervaringen op te doen. Zijn eigen leven te leven. Ik kon dit nadat ik zag hoe ik hem verstikte, dat de geschiedenis zich herhaalde en ik hard ben gaan werken aan mezelf. Want toen ik het eenmaal zag, schrok ik me kapot. Dat moest anders. Ik wilde dat mijn kind, zo klein als hij was, kon voelen dat hij eigen leiderschap had. En natuurlijk was dat een zoektocht, hoe geef je een klein kind eigen leiderschap, passend bij zijn leeftijd? Maar o zo belangrijk. Hoe meer ik kon stoppen met me verantwoordelijk te voelen voor het geluk van de ander, hoe meer ik mezelf gelukkig kon maken, het geluk uit mezelf kon halen. Hoe meer ik daardoor mijn kind kon ontslaan van een taak die überhaupt al niet van hem was. Daarmee kreeg hij ruimte zichzelf te zijn. Hij werd letterlijk ‘van zichzelf en ik zijn hoeder. Uiteraard samen met mijn partner. Wij groeiden daardoor ook weer dichter bij elkaar.

Leef je eigen leven

Hoe meer jij je eigen leven leeft, hoe meer ruimte de ander heeft, maar ook hoe meer ruimte er is voor een zuivere en onvoorwaardelijke verbinding.

Wanneer jij je eigen leven leidt vanuit eigen leiderschap, je verlangen, vertrouwen en je passie dan ben je daarin ook een mooi voorbeeld voor je kind. Jouw kind kan op die manier ook zijn of haar eigen leven gaan leven, hoeft alleen maar op zijn eigen emoties te letten (dat is al moeilijk genoeg!). Hij kan zichzelf gaan leren kennen en van zichzelf gaan houden. Omdat jij dat ook doet.

Zet je relatie voorop

Naast dat jij dus jouw eigen leven leeft, verantwoordelijk wordt weer voor jou eigen geluk en emoties, is het ook nodig dat je je relatie vooropstelt. Dat is een heel belangrijk aspect waardoor kinderen hun eigen pad kunnen gaan bewandelen.

Wanneer jullie liefde centraal staat, als veilige baken van he gezin, jullie zelf verantwoordelijk zijn voor het geluk in jullie liefde en dus ook het gedoe, dan is je kind ook vrij van die verantwoordelijkheid.

Er is nog een hele belangrijke reden waarom je je relatie vooropstelt en je kind niet verantwoordelijk laat zijn (ook al is het onbewust) voor jullie relatie. Stel, dit blijft voortbestaan, jullie kind is bijvoorbeeld de bliksemafleider tussen jullie. Hoe zal dat dan gaan als je kind uit huis gaat? Dan valt jullie liefde als een kaartenhuis uit elkaar en zit je waarschijnlijk met een flink ‘leegnest-syndroom’.

Leef dus allemaal je eigen leven, ben verantwoordelijk voor je eigen geluk en de liefde voor jezelf zodat je van daaruit als vanzelf kunt verbinden. Hierdoor zullen de kinderen nog steeds graag thuiskomen als ze uit huis zijn in plaats van dat ze gevlucht zijn om onder een te zwaar juk uit te komen.

Op zoek naar jouw geluk

Weet je jouw eigen geluk even niet te vinden, of jullie liefdesgeluk? Ik wandel graag met je mee. Het is mijn kracht om kort en krachtig naar de kern te gaan, op een diep niveau te werken aan alles wat er nodig is. Ik maak ingewikkelde dingen eenvoudig en weer logisch en kan gedoe ontrafelen zodat er weer helderheid en hoop ontstaat. Bij mij kom je thuis bij jezelf en elkaar. Kijk hier of diep lichaamswerk iets is voor jullie,wanneer je toe bent aan een echte blijvende verandering in je leven. En vraag een gratis ‘recht naar je kern-sessie’ aan als je even de diepte in wilt met mij.

Hier beluister je alles nog eens rustig na.