Ik zie ik zie wat jij niet ziet
Ik voel ik voel wat jij niet toont
Ik draag ik draag wat jij niet kan

Wat zag jij vroeger bij je moeder wat zij niet zag? Wat voelde jij allemaal? Hoeveel droeg jij wat niet van jou was? En doe je dat nu misschien nog steeds? Wellicht draag je niet meer de dingen van je moeder, maar van andere mensen om je heen die je dierbaar zijn? Omdat je zo gewend bent om voor de ander te zorgen?

De ongeschreven taak van een kind
Wanneer een kind voelt dat een van zijn ouders niet gelukkig is, dan zal het altijd ervoor proberen te zorgen dat hij of zij wel gelukkig zal worden. Je hoeft als ouder daar niet eens letterlijk de nadruk op te leggen, een kind doet dit als vanzelf. Vaak zie je dit tussen moeder en kind, omdat de moeder in de regel, zeker vroeger, het grootste ankerpunt is voor een kind. Het is niet zo dat een kind dit onbewust als zijn of haar taak ziet, maar een kind reageert op wat het voelt en ziet gebeuren.

Een moeder die niet lekker in haar vel zit, aan het overleven is omdat het te moeilijk of te zwaar is op dat moment, is minder in verbinding met de ander om zich heen en dus ook minder in verbinding met haar kind. Voor een kind voelt dit als afstand. Hoe groter de afstand hoe eenzamer een kind zich kan voelen. En dan wil een kind maar een ding: weer dicht bij mama zijn. Dat kun je voor elkaar krijgen om het voor de ander minder zwaar te maken. Kinderen zijn zo klein als ze zijn daar al heel creatief in. Hier horen uitspraken bij als: ‘Als ik zorgde dat ik rustig en lief was, dan deed mijn mama ook lief tegen mij’ of ‘Als ik mama hielp, dan zag ik dat ze even kon lachen’ of juist ‘als ik precies deed wat mij moeder wilde dan werd ze niet boos en bleef het gezellig thuis’. Een kind zorgt er op deze manier dus eigenlijk voor dat het krijgt wat het nodig heeft. Het is alleen te klein om te beseffen wat er op dat moment eigenlijk daadwerkelijk gebeurt (de moeder van iets ontlasten wat te groot en te zwaar is voor een kind) en de moeder heeft het vaak niet in de gaten omdat zij vanuit oud zeer op dat moment eigenlijk ook krijgt wat ze nodig heeft: steun, liefde, al is het dan van diegene waar ze het niet van moet vragen.

Dit gaat niet over schuld gaat: als je iets anders zou kunnen doen, dan zou iedereen dat altijd doen. Pas wanneer je inzicht hebt in hoe iets gaat en wat het effect is, kun je iets veranderen.

Voorwaardelijke liefde

De liefde die ontstaat tussen een moeder en kind wanneer het kind draagt wat niet van hem is, is een voorwaardelijk vorm van liefde. Een kind zal, zonder dat de moeder dit in de gaten heeft, laat staan dat ze dit zou willen, het gevoel krijgen dat het pas liefde kan krijgen wanneer het zorgt voor de ander. Er ontstaat het gevoel ‘ik heb pas recht op liefde wanneer ik iets goeds gedaan heb’. Wanneer jij zo’n kind was, dan is de kans groot dat je nu zelf voorwaardelijk in relaties staat en daar ongetwijfeld veel last van hebt. Het maakt je namelijk uiteindelijk onzeker en afhankelijk van hoe de ander zich voelt. Een kind denkt ook lange tijd dat de wereld om hem draait, dus wanneer er iets niet goed gaat, kan een kind niet anders denken dan dat het aan hem ligt.

Nu is het ook echt wel een enorme klus om je zelf niet fijn te voelen en tegelijkertijd in verbinding te blijven met je kind. Dat vraagt heel veel van je als ouder, maar het is niet onmogelijk.

Van voorwaardelijke liefde als kind naar onvoorwaardelijke liefde als volwassene

De relatie die je als kind met je ouders hebt, werkt als een blauwdruk voor hoe jij later relaties aangaat. Als je geleerd hebt en ervaren hebt dat je voor de ander moet zorgen, dat je moet dragen wat de ander niet kan dragen om zo in verbinding te zijn, liefde te krijgen, dan ga je dat ook doen bij je partner. En vervolgens ook als ouder naar je eigen kinderen. Je kunt namelijk alleen maar putten uit je eigen ervaringen. Tenzij je je eigen blauwdruk veranderd.

• Onvoorwaardelijk liefde gaat over heel dicht bij jezelf zijn en blijven wanneer de ander het lastig heeft.
• Onvoorwaardelijke liefde gaat over voelen dat je het recht hebt er te zijn.
• Dat je goed bent zoals je bent.
• Dat je er mag zijn zoals je bent, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.
• Dat je lief, mooi en bijzonder bent, gewoon omdat je er bent.
• Onvoorwaardelijke liefde gaat over zuivere liefde voor jezelf en de ander.

Wanneer je onvoorwaardelijk van jezelf kunt houden, dan accepteer je dat je fouten maakt, dan ga je aan wat er op je pad komt, zonder oordeel. Onvoorwaardelijk liefde gaat voor mij ook over veilig verbinden en bij jezelf blijven als de ander even niet in verbinding is. Je partner kan het soms even lastig hebben met iets, zich terugtrekken omdat hij of zij dat nodig heeft. Wanneer je dan bij jezelf blijft, omdat wat de ander voelt niet van jou is, geef je de ander de ruimte voor zijn eigen proces. Je kind ervaart vervolgens dat ieder voor zich sterk is en zijn eigen dingen draagt. Het ervaart ook dat het soms even moeilijk mag zijn, maar dat er dan uiteindelijk niks geks of ergs gebeurt. Het hoort er gewoon bij.

Je blauwdruk veranderen is mogelijk. Je hoeft niet te blijven doen wat je geleerd hebt, je kunt jezelf gaan zijn en worden door de oude ervaringen los te gaan laten. Door oude pijn op te gaan ruimen uit je lijf. Je kunt onvoorwaardelijk van jezelf gaan houden door jezelf te bevrijden van oude ballast die je tot op heden hierin belemmerde.

Kind, ik zie je

Ik voel je

Wil er voor je zijn

Maar weet niet altijd hoe

Soms zit mijn eigen pijn in de weg

Ik ga weer voelen

Ik ga leven vanuit mijn verlangen

Zodat ik er voor je ben als je me nodig hebt

Zodat jij en ik

weer worden zoals we bedoeld zijn

Is het voor jou en je gezin ook het moment om echt te gaan leven vanuit onvoorwaardelijke liefde? Voel je dat je daar wat hulp bij kunt gebruiken? Neem dan contact op voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.