Wanneer we het moeilijk of zwaar hebben, zoeken we steun. En die krijgen we nu eenmaal graag in de vorm van lieve woorden waardoor we ons weer goed voelen. Hoe vaak hoor jij: “Je moet wel volhouden hoor!” Of: “Zie eens hoe goed je het allemaal doet! Het is helemaal niet erg om een fout te maken, kan gebeuren’.” Of hoe vaak zeg je wel niet tegen jezelf: “Er gaat al zoveel goed, wel positief blijven!”.
Maar helpen deze woorden je ook echt?
Is positief denken wel zo helpend als we denken?
Brengen positieve woorden van de ander of jezelf je verder in het moeilijke dat je tegenkwam? Krijg je er inzichten door waarom iets steeds weer mis gaat? Positieve woorden van je toehoorder (of jezelf) verzachten de pijn die je op dat moment voelt, het maakt dat je je gesteund voelt. Even is het niet zo slecht of verkeerd wat je deed.
Maken deze woorden dat het de volgende keer anders gaat?
Ik ben van mening dat positief denken niet hetgeen is dat jou verder helpt in je groei en ontwikkeling. Dit artikel gaat niet over dat je dan maar al het negatief denken zou moeten toelaten. Nee, integendeel, wanneer we het moeilijk hebben is denken überhaupt niet helpend. Negatief denken of jezelf de put in praten zeker niet, maar dat wist je natuurlijk allang. Maar positief denken helpt je ook niet verder als je geraakt wordt, want dat is nog steeds denken.
Dit artikel gaat over wat het effect is van positief denken en wat jou verder helpt als je ergens tegen aanloopt. Een kleine ode aan de pijn in het leven.
Het effect van positief denken
Wanneer we iets moeilijks of pijnlijks tegenkomen in het leven, komen we vaak in ons denken terecht omdat we het willen oplossen. Wanneer je in je denken schiet, kun je niet meer voelen, iets wat voor jou op dat moment mogelijk juist de bedoeling is, omdat de pijn te groot is. Hierdoor blokkeren we ergens in ons lichaam. Positief denken is dus niets anders dan een mechanisme dat je inzet wanneer je te hard geraakt wordt. De een gaat nog harder werken of de ander sluit zich af. Dat doen we vaak om maar niet te hoeven voelen omdat we bang zijn voor de pijn. Zo proberen we er met ons denken grip op te krijgen, het pijnlijke gevoel onder controle te krijgen.
‘Controle, ook al is in het in de vorm van positief denken, is altijd een antwoord op angst.’
Het effect van positief denken is dus niet altijd even positief. Of je nu negatief of positief denkt, dat maakt dus niet uit. Je gaat weg van je gevoel, je lichaam blokkeert door het denken en daarmee blokkeer je ook je eigen groei en ontwikkeling.
Als de pijn te groot is, zien we liever niet wat er zich aandient en blijven dan, niet omdat we het willen maar gewoon omdat het haast niet anders kan, het oude doen. En zo komen we niet verder. Positief denken doen we ook omdat we onszelf of de ander een hart onder de riem willen steken. We willen weten of laten zien hoe goed we iets al kunnen, hoe hard we gewerkt hebben om iets te bereiken. Positief denken raakt dus ook aan het op zoek zijn naar erkenning. En dat gaat weer over onzeker zijn.
Ik kende het bij mezelf van vroeger: hoe meer ik positief ging praten over mezelf, hoe onzekerder ik eigenlijk was. Hierdoor was ik niet in staat om te voelen wat er zich aandiende, waardoor ik amper vooruitkwam, wat me weer frustreerde. De cirkel bleef zo maar rondgaan.
Mijn uitdaging was om te durven gaan voelen wat er zich aandiende in mijn leven en dit te gaan waarderen. Dat heeft mij uiteindelijk de ruimte gegeven te groeien en te kunnen gaan leven vanuit mijn verlangen. Dat ging alleen niet vanzelf, het vroeg van me om door heel wat lagen pijn heen te gaan. Ik had er nogal wat opgestapeld die ik niet wilde voelen.
Groeien doet pijn
Groeien gaat gepaard met pijn, dat weten we van toen onze kinderen klein waren, of omdat je er nu wellicht midden inzit. Groeien van kinderen gaat gepaard met sprongetjes. Daarbij weten we dat er gedrag bij komt kijken wat zich het beste laat omschrijven als pittig gedrag, soms moeilijk hanteerbaar. Kinderen huilen gemakkelijker, zijn snel boos. Dat vinden we heel normaal en we sussen onszelf door te zeggen ‘groeien doet nou eenmaal pijn en het is zo over’. Oei ik groei vertelt ons in die eerste jaren precies hoe lang het duurt en wat je dan het beste kunt doen voor je kind.
In de puberteit van onze kinderen vinden we het ook heel normaal dat ze met zichzelf in de knoop zitten, worstelen met hun ontwikkeling. Het is nog niet zo gemakkelijk om te ontdekken wie je bent en wat je wilt in het leven. Logisch dat het een emotionele periode is, die voor ons als ouders zwaar is, maar dat doen we voor onze kinderen. De puberteit duurt zo ongeveer totdat je jongvolwassen bent. Dan is het toch wel de bedoeling dat je het allemaal op de rit hebt….
Maar wat is groei voor een kind en een puber anders dan voor een volwassene?
We staan er niet bij stil dat je je altijd ontwikkelt, steeds in nieuwe fases terecht komt, zeker als je een kind hebt. We zijn vergeten dat wij ook nog steeds groeien. We zijn al helemaal vergeten dat die vorm van groeien ook pijn doet, dat het blijvend is, tot je dood gaat. Dit is het leven, we zullen dus moeten gaan onthouden dat we blijvende pijnlijke en moeilijke momenten kunnen ervaren. Ervaren, niet denken.
Positief in het leven staan
Positief denken is voor mij niet hetzelfde als positief in het leven staan. Positief denken zie ik zoals ik hierboven uitlegde als een niet helpend mechanisme. Positief in het leven staan gaat voor mij echter over accepteren wat er op je pad komt. Aangaan wat er zich aandient zonder weerstand, zonder ertegen te vechten. Wanneer je je groeimomenten kunt zien en waarderen, kun je ze gaan doorvoelen. Het doorvoelen van een ervaring maakt dat je tot inzichten komt en nieuwe keuzes kunt gaan maken. Met het doorvoelen van een ervaring, vaak via lichaamswerk, ruim je tegelijkertijd op wat er in je lijf opgeslagen ligt.
Herken jij je groeimomenten?
Wanneer je het moeilijk hebt, pijn ervaart in het leven, ergens tegenaan loopt, besef jij dan dus dat je aan het groeien bent? Of ga je denken, hoe je iets zo snel mogelijk kunt oplossen zodat het moeilijke maar snel over is? Ga je jezelf verwijten dat je iets niet goed doet? Dat je dit toch allang wel had kunnen weten? Word je boos op jezelf omdat je er toch al zo veel aan gedaan hebt en het dus nog steeds niet lukt? Wanneer er zich iets moeilijks aandiende in mijn leven ging ik eerst altijd vechten, zo snel mogelijk oplossen wat er niet goed ging. Ik ging nog harder werken om het nog beter te doen, om er vervolgens achter te komen dat wat ik ook deed, het toch niet hielp. De basis van jezelf uitputten.
Ik ben gaan kijken naar wat er zich precies aandiende, welke oude pijn er geraakt werd in mezelf. Ik keek naar welke strategieën ik ontwikkeld had toen ik klein was om zo zicht te krijgen op mezelf, wat ik deed wanneer iets te pijnlijk werd voor me. En ik ben vooral de oude pijn gaan opruimen. Dat deed ik door een diepe vorm van lichaamswerk aan te gaan, een enorm effectieve manier van werken waardoor ik echt bij mezelf terugkwam. Ik werd weer zoals ik bedoeld was, waardoor ik nu in staat ben te accepteren wat er op mijn pad komt en het aan te gaan. Ik ben de vrouw die ik wilde zijn, moeder, partner, maar ook de therapeut die in staat is om anderen met dezelfde diepe pijnstukken te helpen.
De meester in jezelf
Het aangaan van datgene dat er op je afkomt, de moeilijke momenten in het leven, maakt dat je groeit, leert en steeds weer verder komt. Het diepe lichaamswerk heeft me geleerd dat hoe meer ervaringen ik doorvoelde, hoe meer ik kon gaanputten uit mijn eigen bron. Hoe meer ik ben gaan staan voor mezelf. Alles wat ik nodig heb zit in mezelf, ontdekte ik.
Ja, het kan echt zwaar zijn en soms komt ook alles tegelijk dat je denkt dat je het niet aankunt. Juist dan ben je er bijna, dan ben je weer door een moment van groei heen.
Sta jij jezelf toe om te groeien, om de pijn te kunnen ervaren en er doorheen te gaan? Want dat is namelijk groeien, door de pijn heen gaan en de ervaring ten volste ervaren. Besef dan waar je het voor doet en ga vooral ontdekken waarin je daarna zo mooi gegroeid bent. Wordt het ook jouw uitdaging? Ben jij toe aan het doorvoelen van wat het leven je aanbiedt? Oude pijn opruimen helpt je hierbij. Zo ontdek ook jij de meester in jezelf.
