Soms kan het wringen
We kennen de momenten allemaal wel, dat je zoekende bent naar een juiste balans tussen me-time en moedertijd. Soms kan het zo wringen. Je hebt nog werk dat je af moet maken, er ligt een hoop was dat echt af moet, je moeder belt met een vraag waar je al drie keer nee tegen hebt gezegd, je bent misschien gewoon een keer te moe… En juist op die momenten hebben je kinderen je het hardste nodig, komen ze het meeste naar je toe voor vragen.


Wacht even….
Na een paar keer ‘wacht even, ik maak dit eerst even af, ik heb nu even geen tijd’, voel je jezelf ook niet meer fijn. Dit werkt niet. Zowel jij als je kind voelen dat er geen tijd en ruimte is voor jouzelf. Nu is het natuurlijk helemaal niet zo erg dat kinderen even moeten wachten, of dat jij even je werk parkeert. Het is ook goed dat kinderen leren zichzelf te vermaken en als moeder weet je nu eenmaal dat je jezelf echt niet zo vaak bovenaan kunt zetten als je soms zou willen.


Als jij er zelf last van hebt

En het is ook niet zo dat je ze iets aandoet wanneer je even een korte periode wat meer tijd aan je werk of iets anders besteed. Het wordt pas een probleem als je er zelf last van hebt. Dan heeft je kind er namelijk ook last van. Het wordt lastig als je zelf in schuldgevoel terecht komt, of in zo’n drukke periode te veel strijd ervaart omdat je kind zich niet goed zelf kan vermaken.


Als je kind zich niet zelf kan vermaken

Ik heb zelf zo’n manneke. Vroeger toen hij klein was kon hij zo 2 uur achter elkaar zichzelf vermaken, heerlijk spelen. Ik ben ondernemer en werkte dan in de woonkamer, gezellig samen. Nu is hij ouder (en hij is enig kind). Woensdagmiddagen, weekenden of extra vrije dagen kunnen dan soms best wat lang duren als er geen vriendjes zijn om mee te spelen.

Laatst had ik weer zo’n moment waarbij ik al voorzag dat ik echt in de knel ging komen met mijn werk en het er voor mijn kind willen zijn. We hadden een heerlijk Pinksterweekend achter de rug en onze zoon had de dinsdag ook nog vrij. ‘Oei’, dacht ik, ‘dat wordt twee dagen in deze week niet werken. Dat gaat hem niet worden. Maar ja, hoe ga ik dat doen?’


Wat heb je nodig?

Ik deel het graag met je, niet zozeer omdat ik denk dat je mijn oplossing niet zelf zou kunnen bedenken, want het is niet iets heel nieuws, maar ik deel graag de onderliggende gevoelens erbij, wat het effect was.

Ik had mijn zoon een extra dagje samen beloofd, maar de maandag ging het toch knagen. Ik kon niet nog een hele dag niks doen, de woensdag is namelijk mijn standaard vrije dag, omdat ik er dan ook wil zijn voor hem. Eeh, een werkweek van 2 dagen, dat ging niet.


Ik besloot hem te betrekken bij de dagplanning. Niet zozeer van ‘wat wil je doen’, maar ‘wat wil jij dat er gaat gebeuren om een fijne dag te hebben, wat heb je nodig? Wat is er voor jou van belang en moet echt op de planning komen?’.

We zijn de ochtend begonnen met een ‘dag-vergadering’. Alleen het woord al maakte dat hij zich groot voelde. Ik maakte twee kolommen op een vel papier, een voor hem een voor mij. En daarin heb ik alles gezet wat ieder van ons vond dat er nodig was voor een fijne dag. Hij wilde samen knutselen, gel moest omgeruild worden, tv kijken en nog wat meer dingen en ik schreef dingen op als boodschappen doen in de stad , gezellig samen lunchen thuis, koken en 2 uurtjes werken.

Normaal wil ik graag altijd eerst mijn eigen dingen doen, dan ben ik daarmee klaar en heb ik voor mijn gevoel vrije ruimte en aandacht voor mijn kind, want dan weet ik zeker dat ik gedaan heb wat ik moest doen voor mijn praktijk en mijn klanten. Maar eigenlijk werkte dat nooit zo goed besefte ik me.


Eerst mijn kind en dan ik

Normaal is het zo dat je eerst, vooral in het vliegtuig, voor jezelf zorgt, zodat je dan er voor je kind kan zijn. Vandaag draaide ik het om. We zijn begonnen met knutselen. En weet je, omdat ik wist dat er een planning was, er dingen op mijn zoon’s lijstje stonden die goed gecombineerd konden worden met mijn 2 uurtjes werken, kon ik volledig in contact, echt in het hier en nu met hem knutselen. Niet dat we dat niet vaker doen op deze manier, maar dat zijn dan echt vrije momenten waarop ik zelf ook niks hoef. Ik had eerder nog niet ervaren dat je dit dus ook kunt voelen op momenten dat je eigenlijk geen tijd hebt voor samenspelen.


Goed begin is het halve werk
Het mooie is dat dit gevoel, deze hele fijne start van de dag, bij ons is gebleven en de rest van de dag heel soepel is verlopen. Ik heb zelfs nog wat meer kunnen werken dan de 2 uurtjes die ik dacht te kunnen werken, zonder dat het zowel bij mijn kind (mama heeft geen tijd) als bij mij (geef ik hem te weinig aandacht) ging schuren.

Dat komt naar mijn idee omdat ik hem deze erkenning  heb gegeven: ‘ik vind jouw dingen net zo belangrijk vandaag als de mijne, die gaan we ook doen’ en ‘je bent al zo groot, je mag hierover vandaag mee beslissen’.


Een dag vol liefde

Het was dus een heerlijke dag vol liefde, verbinding én productiviteit. Van uit dit idee is ook voortgekomen hoe ik op een meer gezellige manier taken kan verdelen (er komt nogal eens weerstand op taken hier):’Ik heb 5 taakjes zo dadelijk die moeten gebeuren, 3 voor mij en 2 voor jou, dat vind ik wel een eerlijke verdeling’. Vanuit ook weer deze erkenning, ging hij zelfs meedenken hoe het praktischer kon en ging hij met plezier zijn taakjes aan. Het werd een fijn moment van ‘samen doen wat er moet gebeuren’.


Wil je meer weten?

Doe dan hier de gratis oefening of lees meer over de online training ‘wat jij kunt doen om je kind te helpen’.

 

Ervaringen van anderen

Groen van Prinstererlaan 65 Waalwijk – 06-10459886 – info@nadinecarter.nl

©2021 Nadine Carter – Ontwerp en techniek door Onsite Webdesign