Jij en je gezin in balans
Op de vraag hoe het met ons gaat, zeggen we niet meer, ‘goed’, maar ‘druk’. Druk is het nieuwe goed.

Druk hebben we het inmiddels allemaal. Jij vast ook. Met je werk, de kinderen misschien, je sociale leven, familie verplichtingen, om maar niet te spreken van alles wat er op je pad komt, wat je tegenkomt in je relatie, de verbinding met je kind, het leven zelf. Het kan soms aardig intens zijn. En niet alleen intens, want ook jij wilt het ongetwijfeld goed doen, presteren op je werk, een goede moeder zijn, liefdevolle partner. Maar jee, wat is dat lastig als alles bij elkaar komt, de druk te hoog is en je kind ziek wordt op het moment dat jij een deadline hebt. Liefdevol, ammehoela! Compassie is dan ook even ver te zoeken en je kind krijgt vlak voor hij naar bed gaat toch nog die sneer die jij de hele middag al inhield. Je kind huilt, je partner wordt boos dat het nu weer zo gaat en jij vervloekt jezelf. Met een knoop in je maag zit jij op de bank, de deadline proberen te halen en ondertussen jezelf voor te nemen dat je dit morgen toch echt anders wilt doen.

Maar dat zeg je heel lang tegen jezelf en je voelt hoe moe je eigenlijk bent.

 

Dit kan anders. Ik leg je uit hoe.

 

 

Waarom ga je maar door
Vooraf aan elke effectieve verandering gaat zelfonderzoek. Ook daar kun je eigenlijk een ritueel van maken. Een terugkerende manier van kijken naar wat te groot is in je leven, waar je steeds in vastloopt, is om te kijken waarom je doet wat je doet. Niet vanuit schuld, maar compassie. Stel jezelf de vraag ‘wat gebeurt er en voel ik wanneer ik niet door zou gaan, wat gebeurt er en voel ik als ik stil sta?’. Of misschien werkt deze beter voor jou:’ wat gebeurt er en voel ik wanneer ik mijn werk niet af krijg, niet elke dag speel met mijn kind?’. Het antwoord op deze vraag is jouw beweegreden om maar door te gaan. Dit begint vaak met een gevoel van falen, het gevoel dat je geen goede moeder bent, geen goede partner of werknemer. En als je dieper durft te kijken, dan gaat het vaak over angst voor verlies.

 

Wanneer je voor jezelf onderzocht hebt waar het vandaan komt, dan komt de volgende stap: het ontdekken van patronen. Want wanneer de angst van falen of angst voor verlies in het zicht komt, gaat jouw lichaam de bekende overlevingsstrategieën inzetten.

 

 

Wat doe je wanneer het te moeilijk wordt?
Dus wat doe jij wanneer het te moeilijk wordt voor je? Er teveel druk ontstaat op vaak dan juist alle fronten in je leven? Ga je juist nog harder werken, nog beter je best doen? Wordt nee zeggen helemaal ingewikkeld? Wil je laten zien dat je het echt wel kan allemaal, dat je niet faalt? Of blokkeer je, komt er juist niks meer uit je vingers, maar ook niet datgene waar je blij van wordt, waar het weer door kan gaan stromen? Je hebt nu twee belangrijke dingen onderzocht: waarom je zo’n moeite hebt met de balans te vinden voor jezelf en wat je doet wanneer je deze balans mist. Dat betekent dat je nu wat meer zicht gekregen hebt op je oude overlevingsstrategieën, en daarmee ook jouw oude pijn, want die zit daaraan gekoppeld.

 

 

De oplossing ligt op een diepere laag
Na het zelfonderzoek komt het werken aan jezelf. Want als het zo simpel was om de balans te vinden en te behouden in een druk gezin en leven waarin veel beweegt, dan had je dat allang al wel voor elkaar.

Jij bent namelijk het middelpunt van je eigen leven, jij maakt je eigen keuzes, en doet wat je doet. Het is niet zo eenvoudig om nee te zeggen wanneer je vroeger hebt ervaren afgewezen te worden als jij jouw eigen weg ging, of nee zei. Wanneer je als kind ervaart dat liefde voorwaardelijk is, dan ga je hard werken om die te blijven behouden, als kind en later als volwassene. Nee zeggen, je eigen tijd afbakenen is dan voor jou hetzelfde als het niet meer krijgen van liefde. En wanneer die oude pijn nog in jouw lijf ligt opgeslagen, dan is dit gewoon niet mogelijk. Liever hard werken en te moe zijn dan geen liefde.

 

Dat dit je uitput, hoef ik je vast niet te vertellen. Maar hoe doe je dat dan, die balans houden tussen jezelf en alles wat er op je afkomt en jijzelf creëert in het leven? Het meest effectieve is om via lichaamswerk je oude pijn op te ruimen. Echt je lijf op te schonen van al jouw overtuigingen die je weerhouden om te kiezen voor jezelf, ruimte te durven maken voor jezelf, grenzen te stellen, helder te zijn naar jezelf en anderen om je heen en boven alles, jezelf serieus te nemen, je te houden aan de afspraken die je maakt met jezelf.

Wanneer die oude pijn uit jouw systeem is, je jouw overtuigingen omgezet hebt in nieuwe besluiten, dan ga je leven vanuit je hart en je verlangen.  Dat ga je zijn wie je echt bent en is de balans niet een doel in je leven maar een staat van zijn.  Dit doe je het beste met een lichaamstherapeut die daarin gespecialiseerd is. Maar voor nu heb ik zeker ook een praktische tip, waar je mooi een eigen ritueel van kunt maken.

 

 

 

Van continu aan staan naar af en toe uit staan
We staan steeds vaker continu ‘aan’, we willen alles bijhouden, niks missen, vinden dat we het goed moeten doen, social media is een groot onderdeel van ons leven geworden. Er is overal informatie, wat gewoon niet past in je hoofd erbij, de hele dag door. Tijd nemen voor jezelf is al niet gemakkelijk, maar wordt wel een noodzakelijk kwaad.

Wil jij aan het einde van de dag ook nog een fijn mens zijn, liefdevolle partner en moeder, dan begint het met zorgen voor jezelf, met het inplannen van een moment op de dag voor jezelf. En ja, dat voelt aanvankelijk als het daadwerkelijk open moeten scheuren van je schema. Maar kijk eens welke keuzes je nu hebt gemaakt in je leven waardoor je steeds aan staat, werken die nog voor je? En voel eens welke keuze je nu kunt maken om af en toe jezelf uit te zetten. Wanneer je deze keuze heel bewust maakt, dan gaat dat je veel opleveren. En heel concreet doe je dit het beste door voor 16:00u. een powernap te nemen va maximaal 30 minuten (zodat het geen effect heeft op je komende nachtrust, slaap je later of langer, dan verstoor je daarmee je biologische ritme). Voor mij is het inmiddels een ritueel geworden, elke dag dat half uurtje loskoppelen, echt even mijn bed in (als ondernemer met een praktijk aan huis heb ik deze luxe mogelijkheid). Maar ook als je niet thuis werkt, weet ik zeker dat er een manier moet zijn om dit te kunnen doen, of in een vorm van een loopmeditatie bijvoorbeeld buiten in de frisse lucht. Lukt een powernap niet, hou je dan vast aan het principe en daarmee je eigen ritueel: een vast moment op de dag even echt pauze, alles loslaten en met je aandacht naar binnen, meditatief. Dat kan al achter je bureaustoel, weer beginnend bij het afbakenen van jouw tijd en ruimte naar jezelf en anderen.

 

 

Je lichaam vertelt jou de grens
Dit klinkt zo eenvoudig maar het is misschien wel het moeilijkste wat er is. Jezelf serieus nemen, je houden aan je eigen afspraken. Wanneer het voor jou nu het juiste moment zou zijn om oude pijn op te ruimen waardoor je jezelf niet zo serieus neemt, dan zou ik je dat gunnen.


Wanneer dat nog niet het moment is, dan wil ik je uitnodigen om eens te gaan onderzoeken wat je voelt op het moment nadat je over je grens bent gegaan. En ga dan bij elke ervaring eens een stapje verder terug. Er komt een moment in dit proces dat je gaat opmerken dat je lichaam al eerder aangeeft dat er een grens aankomt dan dat jij zelf in de gaten hebt. Wanneer je je daar bewust van bent, dan kun je vooraf gaan handelen dan steeds achteraf puin opruimen. Dit is geen gemakkelijk proces, weer hierbij lief voor jezelf en geef het de tijd die het nodig heeft.

Elke keer kom je een stapje verder en zie de ervaringen als lesmateriaal, niet als dat je weer de fout in bent gegaan.

Ervaringen van anderen

Groen van Prinstererlaan 65 Waalwijk – 06-10459886 – info@nadinecarter.nl

©2021 Nadine Carter – Ontwerp en techniek door Onsite Webdesign