Een moeder vertelde dat ze op een feestje was waar het boven nogal druk was met kinderen. Hun zoon kwam met zijn vinger tussen een deur die dicht werd gegooid en hij had zich heel erg zeer gedaan. Zijn pijnreactie was best heftig en dat maakte dat zij zelf ook schrok. Ze raakte niet in paniek, wilde er juist voor hem zijn. Hij viel soms een beetje weg van de pijn. Maar ergens leek het ook wel mee te vallen? Was hij nu niet eerlijk? Ooms en tantes gaven commentaar, dat hij haar zat te bedonderen en dat ze niet zo moeilijk moest doen. Iets wat volledig tegen haar gevoel inging omdat ze haar kind niet in de steek wilde laten als het pijn heeft.

In dit artikel vertel ik hoe je kunt reageren als je kind niet eerlijk is over zijn pijn, wat er onder dat gedrag kan zitten en hoe je daar achter kunt komen.

De pijn groter maken

Nadat ze samen een tijdje op de bank zaten en de moeder met haar volle aandacht en liefde bij hem was, dacht ze te zien dat hij na een tijdje de pijn een beetje groter maakte.

Dat is het moment waarop je als ouder kunt denken ‘wanneer je kunt doen alsof het erger is, dan zal het allemaal wel meevallen en kun je wel weer gewoon zelf zitten, doorgaan met spelen, er zal dus wel niet zoveel aan de hand zijn’. Je komt als ouder in een lastig stuk terecht; kan ik mijn kind de volgende keer nog wel geloven als er iets aan de hand is? En dat wil je wel blijven doen, want stel dat het dan een keer wel echt iets ergs is. Ze wist niet goed wat ze moest doen en onder druk van de andere gasten heeft ze hem maar gewoon gauw weer naar boven gestuurd. Het voelde haar niet lekker, daarom bracht ze het in tijdens haar sessie, ook omdat ze herkende dat ze zich weer aanpaste uit angst voor nog meer commentaar op haar manier van opvoeden. 

Als je kind niet eerlijk is

Op het moment dat ze dat voelde, dat haar kind niet helemaal eerlijk was, had ze even kort mogen vragen of hij wel eerlijk was, of ze dat goed zag, zodat ze het juiste voor hem kon doen op dat moment, hem kon geven wat hij echt nodig had. Het kan zijn dat je geen eerlijk antwoord krijgt, het te druk is met iedereen om jullie heen, op zo’n moment zorg je dat je eventjes samen apart ergens bent en vraagt wat er werkelijk aan de hand is.

Verborgen onder het gedrag

Zo kan het namelijk om heel iets anders gaan. Misschien vond haar kind het wel veel te druk boven? Wilde het niet langer blijven maar durfde hij niks te zeggen. Ziet hij hoe gezellig mama het heeft en wil hij haar feestje niet verpesten? Misschien werd hij wat geplaagd boven en was dit voor hem de manier om naar huis te kunnen? Er ligt dan dus angst onder het gedrag, niet durven uiten, niet durven zeggen wat er aan de hand is, aanpassingsgedrag van het kind. Deze moeder herkende dit laatste zeker en toen ze er zo over nadacht, besefte ze ineens dat haar zoon vaker bij haar had gestaan dan normaal en dat ze had gezegd ‘kom, ga nou eens gezellig spelen!’. Ze besefte dart ze toen eigenlijk al genegeerd had, niet expres maar toch, wat hij eigenlijk duidelijk wilde maken.

Een tip voor een dergelijk moment is je kind zelf laten kiezen wat het wil, ook al is het feestje nog zo leuk. Een kind deze keuze geven maakt dat hij zelf moet gaan voelen hoe het met hem gaat en wat hij nodig heeft. Het helpt op een dergelijk moment te weten hoe de dag daar verder verloopt, hoe het thuis zou zijn zodat een kind even boven de pijn of iets anders uit kan stijgen.  

Vermijd de ‘waarom-vraag’

Op een ander moment kunt je in gesprek gaan waarin je je kind vraagt of je het goed gezien had dat hij de pijn wat groter maakte. Door dit op deze manier te vragen geef je je kind het gevoel dat je niet uitgaat van je eigen waarheid en dat je je kind serieus wilt nemen, dat je ook naar hem wil luisteren hoe het echt was. Deze manier van ontschuldigen maakt dat een kind juist eerlijk kan zijn. Vaak kan een kind dan alsnog eerlijk zijn.

Over het algemeen is het goed om altijd de waarom-vraag te vermijden, want daar zit een veroordelende toon in. Stel vervolgens de vraag ‘wat maakte dat je het groter maakte’, of hij dat weet van zichzelf. Juist weer om te laten zien dat je hem zo graag wilt begrijpen.

Een kind weet niet hoeveel jij kan doen

Wij hadden ook een keer een dergelijke situatie hier thuis met een andere situatie. Onze zoon kon het heel goed verwoorden en vertelde dat hij dacht dat als het erger leek wat hij ervaren had, ik meer zou helpen en dan zou de situatie sneller overgaan. Toen was ik wel even stil. Ik besefte daardoor dat een kind niet altijd weet wat jij allemaal kunt doen, hoeveel mogelijkheden je hebt en hij eigenlijk alleen maar wil dat iets zo snel mogelijk stopt.  Het ging dus helemaal niett, zoals vaak wordt gedacht, om aandacht te krijgen voor zichzelf of dat hij je besodemietert waar je bij zit.

Ik vertelde hem oprecht dat ik hem goed begreep dat hij het daarom erger ging maken en dat ik zou willen dat ik zijn situatie had kunnen wegnemen, maar dat ik hem niet alles voor hem kan oplossen.Ik kan hem mijn liefde geven, meedenken, luisteren en kijk hoe hij zelf een situatie anders kan aanpakken. Vanuit deze eerlijkheid kon hij ook goed begrijpen dat het eerlijk blijven over een situatie juist beter helpt in krijgen wat je nodig hebt.

Wat een mooie ervaring, voor hem als kind, om te leren omgaan met moeilijkheden en voor ons als ouders hoe je kijkt naar het verlangen onder lastig gedrag. Iets wat ik dus ook weer kon doorgeven aan de moeder die in mijn praktijk was. Een ervaring in onvoorwaardelijke liefde.

Uitgaan van positieve intenties

De boodschap die ik je wil meegeven in dit voorbeeld is dat onder elk negatief gedrag (of het nou van een kind of een volwassene is) een verlangen zit, een positieve intentie. Het is alleen de pijn van dat moment (kan letterlijk zijn of gaan om een moeilijke ervaring die pijn doet) die maakt dat je kiest voor een bepaalde manier om dat verlangen te realiseren. Wanneer je denkt dat je iets niet krijgt en je hebt het echt heel hard nodig, dan ga je daar alles voor doen om het wel te krijgen. Zeker voor een kind is het moeilijk om te weten wat de ander je kan geven, dat je mag vertrouwen op dat je krijgt wat je nodig hebt. Dat er altijd voldoende is. Vaak is dit iets wat een van de ouder zelf ook lastig vindt en nog te leren heeft. Een kind spiegelt daarin altijd de ouder.

Verbinden met de ander
Wanneer jij in staat bent om onder het gedrag van de ander dat jou raakt, irriteert of je harder maakt dan je lief is, de positieve intentie te zien, wanneer je kunt vragen naar het verlangen van de ander, dan ontstaat er een zuivere communicatie waarin je zelf ook verzacht. Je kunt de ander dan geven wat het op dat moment zo hard nodig heeft. En geloof me, het voelt zo rijk om op die manier in verbinding te zijn met de ander.

Als jouw pijn ook te groot is

Het klinkt zo eenvoudig, hoe ik dat hierboven neerschrijf, maar wij zijn daar niet zomaar gekomen. Inmiddels spreken wij als klein gezinnetje met onze prachtige zoon van bijna 12 dezelfde taal die gaat over verantwoording nemen voor wat je doet in het leven, eerlijk zijn, je uiten, ongeacht wat je voelt, compassie en leven vanuit verlangen. Maar daar zijn we niet zomaar gekomen.

Voor elke ouder die ervaart te veel geraakt te worden in verbinding met de ander is het helpend om je eigen oude pijn op te ruimen. Het heeft ons ver gebracht en ik gun dat elke andere ouder om op deze manier te verbinden.

Wil je dat niet alleen doen? Vraag dan een gratis kennismakingsgesprek aan om eens samen te kijken wat ik voor jou of jullie kan betekenen.