Een verhaal over een vader en zijn zoon

Een sessie bij mij begint altijd met een goed gesprek dat gaat over bewustwording en het lijf al aan het werk zetten. Vandaag vertelde een vader hoe het met hem ging thuis en tussendoor liet hij even vallen dat zijn zoon (7 jaar), toen hij boos was, zei: “Ik mag ook nooit iets zelf beslissen.” Het is zo’n opmerking die snel aan je voorbijgaat, want de vader was heel iets anders aan het vertellen. Maar ik luister juist naar dit soort ogenschijnlijk onbelangrijke opmerkingen. Ze zijn namelijk heel belangrijk; aan het eind van de sessie besefte de vader waarom.

Altijd als hij boos is

Ik ging er dan ook dieper op in en vroeg hoe zijn reactie was naar zijn zoon. Eerst gaf hij aan dat zijn zoon dit altijd zegt wanneer hij boos is. Hij vertelde dat hij zijn zoon ging uitleggen dat het niet klopte wat hij voelde, dat het niet zo was. Daar waar deze vader dacht dat hij met zijn aandacht bij zijn zoon was, en hem serieus nam, ontdekte hij nu dat hij juist aan het gevoel van zijn zoon voorbijging, iets wat hem zelf zo bekend is.

Dat zijn altijd momenten dat het even stil is in mijn praktijk, er even geslikt wordt.

Waar gaat kiezen over?

Ik benoemde waar kiezen en zelf kunnen beslissen over gaat voor mij: vrijheid. Het woord zegt het namelijk al: keuzevrijheid. Het gaat over jezelf zijn, weten wat je wilt, wat goed is voor je. Intuïtief stelde ik de vraag hoe het thuis gaat met bijvoorbeeld brood smeren. En zijn vader vertelde dat zijn zoon altijd hetzelfde op zijn boterham doet. “Oh, en ik trouwens ook. Als ik het niet weet in een restaurant, kies ik ook altijd hetzelfde.” 

Weer is het even stil

Waar ligt de oplossing?

“Hij heeft het dus van mij?” vroeg hij. “Ja, maar je lost het probleem nooit op het niveau op waarop het ontstaat, altijd de diepere laag eronder” vertelde ik hem.

Ik kon deze vader leren hoe hij zijn kind een andere keuze kan laten maken bij het smeren van boterhammen, maar dat is niet de oplossing voor het keuzeprobleem, voor het gebrek aan ruimte dat zijn kind voelt als hij boos is. En het is niet de oplossing voor de pijnlijke herkenning van de vader zelf; het niet gehoord worden.

De vader wilde graag weten waarom hij kiezen zo moeilijk vindt. En hij wilde niet alleen het antwoord weten, hij wilde ook het onderliggende probleem oplossen, zodat hij zelf kan gaan voelen wat hij wil en daarmee een goed voorbeeld is voor zijn zoon. Het onderliggend probleem oplossen doe je door de oude pijn op te ruimen die daaraan gekoppeld zit.

Lichaamswerk op de mat
En die diepere laag onderzoeken we in het lichaamswerk. Zonder lichaamswerk kun je oude patronen niet veranderen.

Het antwoord ligt altijd op de mat.

Wat is de mat? Het laat zich lastig uitleggen omdat je het immers niet kent. Pas wanneer je het echt ondergaat weet je het. Maar ik doe een poging. Werken op de mat betekent bij mij dat je ligt op een mat van 1,5 bij 2 meter en vervolgens in een diepe lichaamsconcentratie komt, niet meer in je hoofd maar met je aandacht bij je lichaam. Vanuit die lichaamsconcentratie en de gemaakte werkvraag gaat je lichaam reageren. Je komt bij de kennis van je onderbewustzijn en je lichaam doet wat er nodig is. Het uiteindelijke doel is het opruimen van oude pijn uit je lichaam, boosheid, verdriet, angsten. Iedereen doet dat op zijn of haar eigen manier.

De kern

Het lichaamswerk stelt je in staat om terug te gaan naar de kern, het moment waarop ontstaan is waar je in het hier en nu tegenaan loopt. In het lichaamswerk ging deze vader dan ook terug naar het eerste moment dat hij voelde dat hij niet kon kiezen. In zijn geval kwam hij terug bij zijn geboorte. Hij wist al van eerdere sessies dat zijn geboorte traumatisch was en dat daar veel oude besluiten van hem liggen opgeslagen. Vandaag voelde hij dat hij zo lang klem heeft gezeten, dat hij geen kant meer op kon.

Op de mat voel je dit letterlijk, dat maakt het zo effectief. Je voelt ook exact wat je voelde en deed toen je zo klein was.

Er zat voor hem als baby maar een ding op: schrap zetten, zorgen dat er net genoeg ademruimte was en volhouden. Iets anders zou niet werken was zijn overtuiging. Hij voelde letterlijk: ik heb geen andere keus.

Op dit niveau ontdekken waarom keuzes maken zo moeilijk is, is heel helpend, want je beseft dat je niet anders kunt als je zo klein bent.

Als volwassene wel

Alleen oude pijn opruimen is niet helpend, dan doe je na een tijdje weer wat je altijd doet. Ik nodig dan ook de persoon op de mat altijd uit te gaan doen wat hij niet kon doen toen hij klein was. Vroeger kon je niet anders, maar nu als volwassene wel. Daarbij is het nemen van een nieuw besluit altijd belangrijk, dat neem je vanuit je verlangen en wijsheid van nu. Dat nieuwe besluit werkt meteen door in je lijf. Als vanzelf ga je ineens anders reageren, zowel meteen op de mat als in je dagelijks leven.

Het nieuwe besluit van de vader was: ‘ik kan een andere keuze maken, ik doe wat ik nodig heb’. En ineens wist de vader zich uit de beklemmende positie te halen, gewoon door een andere kant op te bewegen. Dit klinkt heel simpel en dat was ook wat de vader zei: “Is het zo simpel?” “Ja, zo simpel kan het zijn, maar niet zonder het opruimen van de oude pijnen het nemen van het nieuwe besluit waardoor jij voelt dat er mag zijn wat je nodig hebt.”

In het lichaamswerk kijken we aan het einde altijd ook wat het innerlijke kind nodig heeft, het kleine kind dat het oude besluit had moeten nemen. Daarbij voelt een ouder heel vaak zijn of haar eigen kind. Dat was bij deze vader ook, en ineens besefte hij dat het om vertrouwen gaat. Vertrouwen in zichzelf en in zijn zoon.

Word je geraakt door dit artikel, heb je vragen of wil je reageren? Neem dan contact met me op.