‘Ik wil niet mee!’ ‘Ik ga niet!’

Je wilt de deur uit, maar jouw kind zit net zo lekker te spelen of hangt gezellig om jou heen. En dan gaat hij tegenwerken, want hij wil niet naar buiten. Je hebt vast alles al geprobeerd van schema’s tot beloningssystemen, van geduld bewaren tot boos worden, maar eigenlijk moet je waarschijnlijk bekennen dat het niet of nauwelijks heeft geholpen, wat je ook doet. 

Heb je er al wel eens over nagedacht dat dit te maken kan hebben met de geboorte van je kind? 

Te laat geboren worden

Wanneer een moeder verder voorbij de uitgerekende datum komt is het wel duidelijk, het kindje zit nog wel lekker daar en heeft gaan haast om de wereld in de stappen. Ze willen er helemaal niet uit.

Vaak moet een geboorte dan opgewekt worden. Dat betekent dat een kind, ook al is het voor zijn of zijn moeders gezondheid en dus nodig, gedwongen wordt iets te doen waar het nog niet aan toe is. Dit werkt later door in het gedrag van het kind. Ouders in mijn praktijk herkennen vaak bij hun kind dat het zich ferm verzet tegen iets moeten, als het iets niet wil dan en het moet toch wordt het kind boos, angstig of verdrietig.

Is de geboorte daarna gecompliceerd waardoor een kindje niet meteen bij de moeder kan zijn, dan is het helemaal lastig voor een kind, want het wilde zijn moeder nog helemaal niet verlaten en is dan vervolgens alleen. Dit maakt dat de buitenwereld eenzaam, eng of bedreigend voor ze geworden is. Een buitenwereld die ze vervolgens als dreumes, peuter of kleuter niet zomaar gaan verkennen.

Wat ik vaak terug hoor van ouders in mijn praktijk is dat die kinderen veel heimwee gedrag vertonen en hun moeder niet of moeilijk willen loslaten bij afscheid, of überhaupt niet graag naar buiten willen, ze zijn veel liever thuis, in eigen gemaakte tentjes, hutjes en holletjes, lekker fijn bij mama. 

Wat jij kunt doen

Wanneer je niet weet dat het gedrag van je kind te maken heeft met zijn geboorte, is je neiging eerder om een kind er gauw over heen te helpen. Je denkt ze te helpen door te zeggen dat het allemaal wel meevalt, dat ze gewoon mee moeten, moeten luisteren. Dat laatste is ook vaak het geval want je kunt niet pas om 10:00u. op je werk aan komen zetten omdat je niet niet naar buiten wilde. Je kind heeft het alleen nodig op zo’n moment dat het erkend wordt in zijn gevoel. Zonder dat je mee gaat in ‘ik wil thuis blijven’, kun je samen van een afstandje onderzoeken of die buitenwereld echt wel zo eng is. Afhankelijk van de leeftijd van het kind ga je in gesprek of vertel je alleen maar iets. De basisboodschap is ‘je hoeft het niet alleen te doen, ik ben bij je, samen gaan we naar buiten, ik help je als er iets is wat je eng vindt, het komt goed’. Indien je in gesprek kunt met je kind zijn vragen als ‘waar ben je bang voor, denk je dat je het aankunt (dat enge dus) en wat heb je nodig’ heel belangrijk. 

Grondhouding van erkenning en liefde

Deze grondhouding maakt dat jouw kind zich erkend voelt, gezien in wat hij voelt en ervaart. Omdat hij zich serieus genomen voelt, zal hij groeien in zelfvertrouwen. Het is dus niet raar wat hij voelt, mama kijkt en luistert naar mij. Het zal bijdragen aan vaker uiten op moeilijke momenten en aan op dat moment jou vertrouwen om die buitenwereld wel in te gaan.

Wil je meer weten over de geboorte van je kind? Kijk dan eens hier.